Uygarlýktan bîhaber, o aydýn geçinenler Medeniyet adýna, ne çayýrlar diþledi. Eften/püften þeylerle, bir bahane uydurup Zavallý milletimi, yýllar yýlý haþladý.
Yandaþ kuruluþlara, zoraki yaptý üye “Açýk oy gizli tasnif”, duymayan varsa duya Muhalifi kim varsa, az/çok zararlý diye Kendi vatandaþýný, birer birer fiþledi.
Bizleri dýþladýlar, inan “kýrýcý” diye Horladýlar her zaman, bil ki “derici” diye Dini; “geri býrakan”, mümin “gerici” diye Halkýn kutsallarýný, her fýrsatta taþladý.
Deðiþmeye baþladý, öyle ki millet özden Söyleyenin sözünü, test ediyor o gözden Þer güçlerin telâþý, endiþesi bu yüzden Devlet, milleti ile, kaynaþmaya baþladý.
Hep onlar deðil midir, doðruyu þaþý gören? Her zaman ve her yerde, fikrin yanlýþýn ören Onun istediði halk, “dört yýlda bir oy veren” Kendi “entel” geçindi, cumhuru hep dýþladý…
01/11/’10 Hanifi KARA
BU NE ÇELÝÞKÝ
Baþörtülü annenin, al oðlunu askere Alma onun kýzýný, "kamusal alan" yere...
Hanifi KARA Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.