**** Ve Vuruyorum Kendimi Mavi Işıklı Yollarına..**** ılıkyağmurlar
**** Ve Vuruyorum Kendimi Mavi Işıklı Yollarına..****
Gönlümün ince gülü, anlamak ve anlaþýlabilmektir derdim hayatta.. benim cam kýrýklarým var… benim “can” kýrýklarým da var, ben yaralý bir kýrlangýcým, vurulan þiirlerine düþüp canlanan... bir serçe misâli hür kendi sesimin yankýsý dokunurken kulaklarýma, eski saatlerime “yaþ “ oldum mýrýldanmalarýmda Sen gittin... Sende kaldý gözlerim...üzerinde...gözlerinde..gülüþünde... bana bakan sýcacýk ruhunda.. Sensizlik vurmuþ gölgem üstüne bu beden huzur bulur mu ha,bulur mu..? yoksun… boynum bükük hayatýn rüzgârýnýn iðreti bir tebessümü kondu dudaklarýma bir tuhaf Sensizlik çöktü yüreciðime olduðum yere kývrýlýp, belli,belirsiz bir “of”lama çýktý aðzýmdan… sesler dizildi boðazýma týpký düþlerim gibi bir titrek loþ ýþýk titremesindeyim… ruhumun aynasý rutubetli, bak, sarý odalarda puslandý þimdi hazan mevsiminde katran karasý geceler ruhumda dört duvar… gölgelere, gölgelere serilirken yorgunluklarým hüzünlü ve aðlamaklý, özlem kavruðu dudaklarýmdan dökülen en sarý, en sýcak sevgilerimi, sessiz çýðlýklarýmý dile getirecek daðlara ihtiyacým var ama yoksun.. dýþarýya gece çökmüþ yüreðimin kýrýlgan yanlarýndan yansýyan ýþýk huzmeleri anlatsýn Sana beni… … Ay…ay…dolunay… ýþýl ýþýl kendini yaktýðý gibi beni de yakan Ay…
sanki kýpýrtýlar baþladý yüreðimde ay ýþýðýnýn olduðu bu gecede kafamdaki þebekeyi açýp, bir ýþýk þelâlesinin altýnda duruyorum öyle dolduruyorum ki içimi senlerle, ne yana kapýmý açsam hep Sen çýkýyorsun karþýma gülümsüyorum… her þeye raðmen gülümsüyorum sabah melteminin yellerinde,tatlý naðmesiyle hýþýrdayan iðde aðacýnýn kokularýnda çekiyorum Seni içime… ve vuruyorum kendimi mavi ýþýklý yollarýna belki kavuþurum Sana diye…
Sosyal Medyada Paylaşın:
ılıkyağmurlar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.