Kýrmýzý bir yumak vardý… Ellerinde eriyordu yavaþ yavaþ Elindeki þiþlerde þekilleniyordu; bir küçücük çorap olarak… Þimdi bile yaðýyor gibi; O an dýþarýda lapa lapa yaðan kar taneleri… Eldivenlerim de ayný yumaktan çýkmýþtý Ayný sýcaklýða sahipti içi eldivenlerimin Týpký ayaklarýmýn hissettiði o unutulmaz sýcaklýk gibi… Aldý götürdü beni yine sýmsýcak sevgi sellerin Gözlerinin yeþilinde kaybolup gitti senin olan benliðim… Yün çoraplarým yok þu an… Eldivenlerimde eskidi…Kayýplarda… Anýlarým canlanýr her an Sevgi yaðmurlarýnýn arasýnda bana bakan gözlerinde Sevgi yaðmurlarýnýn arasýnda bana yön veren sözlerinde… Ben; Sana yýlda bir kez mi sevgimi göstereceðim? Yýlda bir kez mi sevgi ile sesleneceðim? Ben; Türk’üm…Müslüman’ým… Cennet müjdelemiþ ayaklarýnýn altýnda; yüce Yaradaným… Seni her salise sevgi ile anarým Unutamam o kýrmýzý çoraplarýn sýcaklýðýný Unutamam o kýrmýzý eldivenlerin sýcaklýðýný Evet; yok þimdi ellerimde eldivenlerim Yok ayaklarýmda kýrmýzý çoraplarým; Varsýn olmasýn be annem; Ben; O güzel ürünlerinin içindeki sýcaklýklarý Sonsuz okyanus olarak duran sevgi selinde Senin varlýðýnýn sýcaklýðýnda her an yaþarým…
Metin Kaya ÝLHAN TRABZON Sosyal Medyada Paylaşın:
Metinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.