ANAMIN EMMİLERİ

Benim anam anlatýrdý
Babasý bir tek evlatmýþ.
Ama onun sekiz tane,
Yar gibi, yarmaça gibi
Cesur,yürekli, korkusuz
Boyunda adam asýlan
Emmileri varmýþ
Þöyle birine baksalar
Korkudan iflah olmazmýþ

Zaten asker arkadaþý
Kendisi görmüþ anlatmýþ,
Söylerken yaþlý gözünden,
Þýpýr,þýpýr yaþ damlarmýþ.
Conk bayýrýnda beraber
Her an omuz omuzaymýþ
Az, uz gavur kýrmamýþ haa!
Kuvvetli yigit adammýþ
Gök gibi gürleyen sesle
Getiriyorken þehadet
Düþtügü yerden yekinmiþ
Çabalamýþ kalkam
Zalým kurþun kötü deðmiþ
Ýçeriyi parçalamýþ
Çatal yürekli derlermiþ
Hemen aklýna o gelmiþ,
Açmýþ bakmýþ aboo! Demiþ
Mehmet gardaþ vallaha da
iki çatal yürekliymiþ

Zaten Hasan emmisinin
Antep’ten künyesi gelmiþ

Ömer emmim Urus cephesinde
Harbe girmiþ
Doðruysa duyduklarý
Aþaðý köyden veli dayý
Biz urusa yesir düþtük
Ne biçim çileler çektik
Nasýl iþkenceler gördük
tam devletler anlaþmýþtý
Esirler degiþecekti
Kendini yardan býrakmýþ
Çoluðunun çocuðunun
Yüzüne nasýl bakarmýþ

Mahmut emmisi anamýn,
Çok yakýþýklý adammýþ
Bir çocuk aðlýyor olsa
O da beraber aðlarmýþ
Heybetli dev gibi ama
Yüreciði çok yumþakmýþ.

O cepheye mühimmat
Taþýmakta görev almýþ
Bir gün gene hazýrlanmýþ,
Eðerlenmiþ pusatlanmýþ
Ýstenilen neyse gayri
Onu da yanýna almýþ
Ahh! o kahpe eþkiyalar
Kan kusasýca çeteler
Emmimin yolunu sarmýþ
Mahmut emmim etmen dutman
Demiþ de anlatamamýþ
Hemen silaha sarýlmýþ
Ýpeyini gebertmiþ
Ýpeycede yaralamýþ
Kendisi de þehit düþmüþ
Çok çok eziyet etmiþler,
Diþini bile sökmüþler

Mehmet emmimden bir haber
Alamadýk nerde diye
Osman emmim de aynýsý
Dört çocuðu genç karýsý
Senelerce aðladýlar
Hep yollarýna baktýlar..

Turan dedemin adýymýþ
Dedem askere giderken
Babam henüz bir aylýkmýþ
Dedem minik yavrusunun
Öpüyorken gözlerinden,
Sýký, sýký kucaklamýþ
Ebem aðlayacak olmuþ
Dedem hemen azarlamýþ.
Gözü yaþlý anasýnýn
Hayýr duasýný almýþ.

O zamanlar Kars’ta Erzurum’da
Van’da ermeniler ayaklanmýþ!
Dedem varmýþ ki zalimler
Bir oturup bir kalktýðý
Her gün yüzyüze baktýðý
Müslümanlarý kesmiþler,
Kör kuyulara doldurup
Üstüne toprak basmýþlar...
Odalara kilitleyip çoluk, cocuk
Hep yakmýþlar...

Yine girmiþler bir eve
Evde onbeþ nüfus varmýþ
Bu insanlar baltalarla,
Týrpanlarla parçalanmýþ
Bir kiþi yaralý kalmýþ
Oda þunlarý anlatmýþ
Tanýdýktý Markos emmi
Karný açmýþ bize gelmiþ
Annem yemekler getirdi
Babam yatagýný serdi
Gerile gerile güldü
Bu gün yine size misafirim dedi
Gece olunca gizlice
Kalkýp dýþarý yöneldi
Uyumamýþtým ben hala
Ayak yoluna gidiyor
Diye gelmiþti aklýma
Markos kapýyý açýnca
Ýçeriye doluþtular
Ellerinde balta, týrpan
Ne varsa hýnçla vurdular,
Bende böyle yaralandým
Her halde öldü sandýlar.

Dedem bir sefer ugramýþ
Ýþte bunlarý anlatmýþ
Daha fazla kalamazmýþ
Þu gün için vatanýnýn
Ona ihdiyacý varmýþ
Gidiþi o gidiþ olmuþ
Bir daha geri dönmemiþ

Birisi de Nuri emmim
Ahh onu ne çok severdim
Yedi düvelle dövüþmüþ
Neler çekmiþ Neler görmüþ.

Nuri emmim geldiginde
Yün minderini koyardým
Sýrtýna yastýk dayardým
Aðam çiftten geldiginde
Koþup elini öperdi
Abdest suyunu dökerdi
Bir mindere sýðar mý hiç
Onun dað gibi emmisi,
Böyük döþeði sererdi,
Karþýsýnda diz çökerdi,
Ben babama aða derdim
Etrafýna doluþurduk,
Kah aðlar kah gülüþürdük

Nuri emmim ondördünde
Katýlmýþ cihan harbine.
Köyün en güzel kýzýný
Çift örüklü mor belikli,
Ýnci diþli, kalem kaþlý
Durna gibi sunasýný
Ölürüm diyerek almýþ.
Yanýnda bir hafta kalmýþ.
Kýnasýný soldurmadan,
Gül yüzünü güldürmeden
Ecik bir devran sürmeden
Býrakýp yollara düþmüþ

Seferberlik zor savaþmýþ,
Kafkasya da ruslarýnan
Batýda bulgar yunannan
Hep bir olup üþüþmüþler
Oyýllar çok çetin geçmiþ
Aç susuz hep dövüþmüþler.
Daðlarda ot kalmamýþta
Çarýklarýný yemiþler.
Sýrplardan aldýðý yara
Hem derinmiþ hem büyükmüþ
Ýlaç bile bulamamýþ,
Yarasýna kurtlar düþmüþ.
Çekilen bu eziyetler
Ölüp giden koç yiðitler
Bir hiç için olamazmýþ.
Sevri kimler imzalamýþ!
Ýþte bu bitmez yaraymýþ
Çünki vatan parçalanmýþ
Ýþgal kuvvetleri sarmýþ
Çok aðlamýþ çok dövünmüþ
Keþke hep öleydik demiþ.

Aziz çilekeþ TÜRK halký
Dayanýrmý esarete?
Anaddolu ayaklanmýþ.
Baþlarýnda ATA varmýþ.
Emmim de az toparlanmýþ,
Çavuþ rütbesini almýþ.
Ýstiklal harbi baþlamýþ
YA ÝSTÝKLAL! YA ÖLÜM! müþ
Türk’e baþka þey uymazmýþ
Kafirin amaný yokmuþ
Ýçinde imaný yokmuþ
Kadýn, çocuk dinlemezmiþ
Zerrece vicdaný yokmuþ.
Bayraklarý kalelerden
Birer birer indirmiþler,
Ýzmir’de Yunan’lýlarýn
Maraþ’ta Fransýz’larýn
Bayraklarýný çekmiþler.

Emmee Sütçü imam var ya!
Ýlk mermiyi ataþlamýþ.
Büyük direniþ baþlamýþ,
Kaleler tek tek alýnmýþ.
Kýrk metrelik has ipekten
Dikilen Bizans bayragý
Yýðýlý dürülü kalmýþ.
Düþman bozguna ugramýþ
Kaçacak delik aramýþ.
Türk ulusu Dumlupýnar,
Sakarya’da Ýnönü’de
Þanlý zaferler kazanmýþ.
Türk milleti bu topraðý,
Al kanlarýyla sulamýþ.
Of demeden can adamýþ
Bu destaný öyle yazmýþ
Can vermiþler,can almýþlar
Ýnanmýþlar kazanmýþlar.

Nuri çavuþ köye dönmüþ
Köylüler onu görünce
Baþýný baðrýný dövmüþ.
Yedi senedir bekledik,
Bilsek böyle edermiydik
Feryat, figan ede, ede
Suna gitmem diye, diye
Bu sabah Karaca köye
Sunayý kocaya verdik



Sosyal Medyada Paylaşın: