Seni affettirmek istedim; bana. Yalvardým,yakardým anlamýyordu. Bir kez daha olsun Affet, dedikçe Affetmek Allah’a mahsus diyordu.
Hani! ’çok seviyormuþtun ya güya ’Onsuz yaþanasý deðildi Dünya’ Biraz da damardan Girdim konuya... Tüm güzel sözlerin Dilini burdu! ...
Hemen anýlarý saçtým ortaya Nedenli, niçinli Sualler sordu? ’Hiç mi güzel bir an’... Diyecek, oldum Maziye geçersiz! damgasý vurdu.
Katýsýn! ...Kötüsün! ...diye baðýrdým. Dosyaný getirip önüme koydu Fahiþ faturalar Bir yana, dedi. Yüreðinden hala kan akýyordu. Çektiðin tetikte Parmak izlerin... Yýktýðýn hayalin resmini sundu...
Hatýrlattý; tekrar! Katlandý derdim... Dedimki: ben seni boþ yere yerdim. Söküp at kalbinden o vefasýzý Düþünüp taþýnýp Sana hak verdim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ümrantokmak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.