ey Eylül gölgelendir Ekimleri hüznünle
dokunsun yüreðe gün doðumlarýnýn ayyaþlýðý
incindim zehir zýkkým sözlerden
hiçbir þey deðil de!…
dokunuyor yüreðime, babamýn iki damla gözyaþý
çaðýr bana baharlarýmý, uðurlasýn beni bir türküyle kýþlarým
tüyden daha hafif þimdi seven yüreðim
yoruldum içimi acýtan kumru sesinden
sýcak avuçlarýmda buz keser yanaklarým
ki ebediyen taþýyacaðým irin bir kaygým
görme acýmý bal gözlüm,
bu benim her baharla asýlý dostluðum
alaz bir ýþýk sarmalarken bedeni, gece örter tüm günahlarý
ümitler kýrýntý hükmünde, bir güvercini doyurmaz mutluluklarý
hadi bir þarký söyle sen de, mesela; “mevsimlerden sonbahar”
al beni gölgem götür kokuþmuþ karanlýðýna
rest çeker þair ruhum bilmem ne i mgesine!
soluklu bir demdir ahraz dillerim,
görür en kötüyü kahrolasýca gözlerim…
nokta hükmüm damlarken kýzgýn taþlara
yýkýlýr bentlerinde bir bir duvarlarým
bir aksi ses yankýlanýr daðlarýmda,
tersini söyler ölüm susayýþlarým
kumrunun acýsý mý bu haller babam ,
yoksa bilmediðim intizarýn mý!?
bir acý kader yüklenirken þeleðime
alaz bir ýþýk sarmalar bedeni hoyratça
geceler örter tüm günahlarý
vazgeçtim mücadeleden
gideceðim bu yükle!!
hadi,
hadi bir þarký söyle diðer yaným,
söyle mesela;” mevsimlerden sonbahar”
Jale KESKÝN /ÝSKENDERUN 26.10.2010