“Ne zaman Umut rüzgarlarý deðse yüzüme Yüreðimi Toz pembe bulutlar sarar” Diyordu þair Bilmez ki Rüzgarlar yön deðiþtirir Siyah renk boðar bütün renkleri Dünyasý kararýr Umudu kurur Bir noktaya bakar kara gözleri Dolanýr gönlünün izbelerinde
Hayat denilen Doðum-ölüm arasý bu kör olasý yaþantýda Ne düþler kurarsýn Ne umutlar taþýrsýn Tüm yarýnlara Sis kaplamýþsa eðer o yarýnlarý Ýþte o zaman Zehrolur yaþamýn haz alamazsýn “Sabahsýz gecelere” mahkum olurken Deli yüreðin Çýkýþ yolu ararsýn mevsimler boyu
Zamanýn acýmasýzlýðý Tüm haþmetiyle binerken omzuna “Özlem dolu þarkýlar söylersin Bitimsiz çýrpýnýþlar içersinde” Ne çevrende gördüklerin Nede dostlarýn Hiçbir þey Ve de Hiç kimse teselli edemez seni “Elemli þafaklar söküyorken” Yokluðunda sevdalýnýn Acýsý katlanýr gün be gün yarýnlara
Bazý anlar vardýr ki Ne git diyebilirsin Ne dur diyebilirsin Ne de gel diyebilirsin Hani “Sana gel diyemedim” Dediðin gibi “Varsýn yalnýzlýk tutuklasýn beni Sensiz gecelerde” Seni sevmek kadar Özlemek de güzel be karagözlüm
Neredesin kömür gözlüm nerede Özlem çiçekleri kurumadan gel Bu günde þiirle ettim yad’ýný BUÐULU CAMLARA YAZDIM ADINI
Sadýk Daðdeviren Aþýk Lüzumsuz Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.