Dili, kavmi deðil de, îmânýna bakarak Kürtleri ve Türkleri… Lazlarý da affeyle. Bakmadan cinsiyete, yaþayan insanlarý Erkekleri, dullarý, kýzlarý da affeyle.
Sevâbýmýz varsa da, günâhýmýz daha çok Gel kendini aldatma, boþ laflara karýn tok Hiç kimsenin yüzüne, bakacak hâlimiz yok Günahlarla kararmýþ, yüzleri de affeyle.
Kötü þeylerdir dâim, nefsin hoþuna giden Sanki birer kargayýz, biz olduk çöplük diden Dedi/kodu, gýybeti, diline tesbih eden Mâlâyâni söylenen, sözleri de affeyle
Sonunda piþman olur, övünürse soyuyla Ýnsanlar yargýlanýr, elbet bir gün huyuyla Bedeni ortak edip, iþlenen beþ duyuyla Mahreme nazar eden, gözleri de affeyle.
Her þeyleri eritir, tuttu mu benim ahým? Dese de neye yarar, ben Kral’ým, ben Þah’ým Yalvarýrým ben sana, ne olursun Allah’ým! Affetmeyi seversin, bizleri de affeyle…
27/10/’10 Hanifi KARA Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.