BÝR SONBAHAR SUSKUNLUÐU
Bir sonbahar suskunluðuydu dilime vuran
Paslý sözcüklerin kendini yok ettiði,
Tenime rüzgarýn her vurduðunda
Suya sabuna dokunamayýþýya
Asiliðime gem vurmuþtu
Tenha yüreðimde volta atan paslý sözcükler
Her ne dese onundu.
Bir sonbahar suskunkunluðuydu,
Göðe uðulduyordu içimdeki serin Eylüller
Göç etti kýrlangýçlar, sessizdi evlerin saçaklarý
Tercümesiydi sarý saçlý rüzgarlar
Atlar gibi vuruluyordu þakaklarýndan
Hatýralar.
Sevgi pýnarlarýndan akýyordu
Kirpiðe tutunamayan damlalar
Þairin ayak izleri kaldý topraðýn göðsünde
Bir köþede iki ayrýlýk vakti
Eylül kayboluyor, eylül gidiyordu
Acý bir burun sýzlamasýydý
Bahara duyulan özlem.
Özlemler duyulsa da bahara
Korkular sarýyor bedeni,
Ya ömrüm vefa etmezse!!
Korkularýn üzerini örttü þair
Bir avuç toprak ve dört mevsimle
Bekle beni ey sarý sýcak.
Sualsizce dinledi þair yüreðini
Çatýrdayan yalnýzlýk seslerine
Ses oldu, kehribar gülüþleri
Bir sonbahar suskunluðuydu,
Bir iz býrakmalýydý ah! Rengârenk yaþama
Hangi rengi alsaydý koynuna
Hangi renge kýrgýnlýðýný bildirseydi
En çokta hangi rengi sevseydi
Toplasaydým hepsini rüzgârlarda savursaydým
Hayale uzanan çocuk ellerim
Okþasaydý,
Gençliðimin yýldýz düþen saçlarýný.
Bir sonbahar suskunluðuydu
Þair sevdiðini koynuna alýp
Sükût zamanlar içinde ölmek istedi. .
30.09.2010
Özlem ÇETÝN
MANÝSA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.