ey aklýmý emanet ettiðim bulutlar
hangi daðýn baþýnda dumansýnýz
yaðmur olur damla damla inerken saçlarýma
hangi gönülde buhar olup uçarsýnýz
yüreðim olsa da yorgun
týrmanýr dik yamaçlara
gürgen dalýnda eðilir sevdam
dalar seyre içimdeki hüznü
aðlamaklý
renk körüyüm ben
kýrmýzýyý bile ayýrt edemem
bilirim
hicran beni sonra yakalayacak
göç eden gönlümün en çekingen yerinden tutacak
her yolculuða ayrý bir bahane bulup
beni yalanla avutacak
tadýný özledim
yere basmanýn çýplak ayakla
baharýn çaðýrýþýný
topraðýn cemreyle uyanýþýný yeniden
ve aþkýn alevinde yanmayý
ölümsüzlük iksiri içerken
nehrin ýslak taþlarýný seçmeyi bir yandan
yüreðimin emrine uyup
seviyorum demeyi
ah, nasýl da özlüyorum
yabancýsýyým aynalarda kendimin
bulanýk suya bakar gibi bakýyorum hayata
kaybolan kentin sýkýntýlý mecburiyeti bir yanda
bir yanda
saklanmakta gizli bir öfke
köþe bucak içimde
kozanýn kelebeði sevmediði yerdeyim
olsaydým bende yakýn gözlerine
gözlüðün kadar
ida daðýnda býrakmazdým eftalya bakýþlarýmý
seyrederken ufku düþlerimde
susmazdý içimde ki gülüþü çocuðun
uzaklaþmazdý ellerin ben yaklaþtýkça
þimdi öksüz kalmazdý daðýlan saçlarým
yýldýzlar bile açtý sýrrýný bana
bak
dolunay canlandý yine bir anda
baktý gözlerine sevdanýn
naðme oldu bir nefeste haykýrdý
ve sonra
susmayan düþler uyandý baþucumda
gülseydin
daðlarda sümbüller açardý
gelseydin
ben de serin yaylalar olurdu aðustosta
ceylanlar kucaðýna yatardý gözlerinde
þimdi
senden öte
hangi yana baksam
üþümezdim...