Âþýk sevdâsýz olmaz, eðer ki acýmazsan At aþkýn fýrýnýna, alazýn yaksýn beni Öyle candan sarýl ki, daha ilk gördüðün an Bir ahtapot misâli, kollarýn sýksýn beni.
Birden bire ne oldu, ne demeli restine Hele de suçum olsa, yârin bana kastý ne Ondan beklentim o ki, sol göðsünün üstüne Gül ya da mendil gibi, döþüne taksýn beni.
Vuslatýmýz yakýn mý, hangi ayýn kaçýna? Kördüðümle baðladým, ben gönlümü saçýna O yâr aþk hançerini, kalbimin tâ içine! Alsýn eline çekiç, mýh gibi çaksýn beni.
Gözüm kaldý o yârin, o hilâl kaþlarýnda Daha tâze bir gelin, otuz/kýrk yaþlarýnda Karlý, buzlu bir günde, ýssýz dað baþlarýnda Aþkýn o sert rüzgârý, esince yýksýn beni.
Adamýn kýymetini, adam olanlar bilir Ýnsan için insanlýk, her þeyden önce gelir O güzel gözlerinle, girdap vârî ne olur Çeþm-i þehlâlý bak ki, gözlerin çeksin beni…
23/10/’10 Hanifi KARA Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.