MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

ÇINAR YANIYOR
erdorum

ÇINAR YANIYOR



caným,

“-efendim”

döþümde bir direk
belimde tel örgü
ardýnda gül

telin dikenleri
yüzümü kanatýyor
gülün dikenleri
elime batýyor

döþüm donuyor
yüzüm yanýyor
elim kanýyor

caným,

“-efendim”

annesine ihanet etmiþ
bir çocuk
kirli suratlý pasaklý
kapýyý çalýyor
“-al beni içeri”

umacýlar
kapýyý bekliyor

çocuk üþüyor
kirli týrnaklarý
çamura batýyor
toprak çürüyor

elim kanýyor
yüzüm yanýyor
döþüm donuyor

caným,

“-efendim”

çatýda kül yalazý
yýldýz yalýmý
bodrumda dinamo kolu
tuz tarlasý

içimde zangoç darbesi
çan sireni

misketler patlýyor
çocuklar ölüyor
toprak aðlýyor

köpekler uluyor
genzime kan doluyor

yýldýz damlýyor
kül yanýyor
et kokuyor
tuz çürüyor

caným,

“-efendim”

sýra sýra bebekler
kurþunlanan çiçekler
bulanýk denizler
bilinmeyen þehirler

viran kent sokaklarýnda
sýðýnacak yer arayan
kadýnlar
kat kat evler
bahçe makaslý berberler

caddelerde kabaran su
sokakta yüzen çýnar
gövdesine sarýlmýþ
korkak bir çocuk

bebekler düþüyor
çiçekler yarýlýyor
kirli denizler
þehirleri yýkýyor

duvarlar çöküyor
kadýnlar ölüyor
üç buçuk renkli saç
çýnarý yakýyor

caným,

“-efendim”

nil’de oturan
yaþlý bir kadýn
yosun duvarlý
timsah yuvalarý
kýyýsý yalým bir çöl
kuma gömülü
sümüklü timsah yumurtalarý

yaþlý, örs oluyor
timsah, çekiç
yuva, üzengi
vuruyor nilin dalgasý
yalým çöle
uzanýrken
kývrým kývrým
yumurtanýn zarýnda
nil gibi kururken damarlar
çatlýyor kabuðu

kudüm sesi oluyor uzak çölde

caným,

“-efendim”

siyah elbiseli
nazi bakýþlý
karýnca sürüleri
ana kraliçeye
et taþýyor

çocuk eti
kadýn saçý
timsah derisi
nil çamuru

yuva doluyor
kraliçe kaçýyor
karýncalar boðuluyor

resimler yüzüyor
bitmiþi
fýrçada birikmiþi
kimsenin zevk almadýðý
su görüntüleri
kimsenin bakmadýðý
denizler

su kýrýlýyor
resimler boðuluyor
karýnca yuvalarý
yumurta kabuklarý
nile karýþýyor

caným,

“-efendim”

istanbul üzerinde uçuyorum
mum damlýyor kanatlarýmdan
mumdan mahalle sokak
ev oluyor

kýzýl bir karanfil açýyor
mumlar arasýndan
diðer tarafta iki gül
biri gonca

aralarýndan uçuyorum
direðe çarpýyor döþüm
kýzýl karanfilin saçlarý
gülün dikenlerine takýlýyor
gonca
tellere tutunuyor

karanfilin kýzýl saçlarý
semaha karýþýyor
gül uçuyor
karanfil coþuyor
tel yanýyor
gonca dönüyor

caným,

“-efendim”

önceden saptanmýþ
bir çukur

seçilmiþ kürekçiler
toprak atýyor
genzimde
toprak kokusu

kürek dolusu
yaðýyor üzerime
ümit planlarý

benim için
senin için
onun için
yapýlmýþ ümitli planlar

"gözdemsin" diyor bir ses
"en gözdem
en güzidemsin"

bu çatýþmada
iyiden güzelden
ve ana rahminden
vazgeçmeyen biri
var mý

iyi yanýyor
güzel sönüyor
ve rahimlerde
bebekler Kuruyor

caným,

“-efendim”


bu kaos içinde
yalana riyaya
adam almaya satmaya
seçilmiþlerin ve
biçilmiþlerin izniyle
en manzum küfürlere
bezenmiþken
kim “gözdemsin” der bana

“tüm zevkleri
yüreðine koydum
yangýyý yanýlgýyý
acýyý”

“gideceðin yerlerden
yürek ateþinin
en üst deminden
haberim vardý”

“müthiþi
basitte gör istedim”

saçma
dedim uydurma bunlar

“þu an sarmalandýðýn çarþafla
dün terini ben sildim
sobaný ben yaktým
suyun oldum
ekmeðin katýðýn
ama
yüreðini delen kurþun da
bendim”

saçma
dedim uydurma bunlar

caným,

“-efendim”

sustur þu sesi
caným yanýyor
caným yanýyor

“anlamadýðýn sürece
karanfilim yine
gül’üm
goncayým
yüzünü yýrtan diken
etine saplanan mermiyim”

“neden böyle olduðunu
neden burada
ve her yerde olduðunu
anlamadýðýn sürece
aratacaðým sana”

yalan
saçmalýk bunlar
halüsinasyon rüya
düþ aynamdan
býrak beni git
caným acýyor
caným yanýyor

“üç gün öncesinden
adapazarý’ný
yedi gün öncesinden
filipinler’i
göstermedim mi sana”

“oysa ana rahmindeyken de
fýsýldamýþtým kulaðýna
fýrat’la nil arasý
orta kulakla yüreðin
mesafesi kadar
üçle yediyi gör
ya topla ya çýkar”

sus artýk
çarþafý yak
sobayý söndür
suyumu kes
ekmeðimi köpeklere ver
yaratýlmýþlarý ve yaratýlacaklarý
al bahçene
onlarla oyna
ödülü de onlara ver
gözdeliði de
sende olan ne varsa
onlarýn olsun
vereceksen eðer
beni al
kendinde
yok et kül et
ya da
býrak çukurumda beni

caným,

“-efendim”

tepeme dikili
soðuk bir direk
tel örgüyle çevrili
küçük bir bahçe
güller karanfiller
altý toprak
yedi çýnar tahtasý
üzerimde terim kurumuþ
üç düðümlü çarþaf
içinde ben

caným,

“-efendim”

üþüyorum

caným,

“-efendim”

üþüyorum

caným,

“-sarýl bana
ben sen’im.”




Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.