oyy Naze!
bir taþ gelir baðrýma oturur þimdi
ve kalkmak bilmez
misafir olduðu derviþ gezmesinden...
ve çocuklar!
o gül yüzlü çocuklarýmýz
en son ne zaman içi gülmüþtü göz bebeklerinin?
ne zaman uçurtmalarýnýn kuyruðundan asýlýp
maviyle hasret giderir gibi kucaklaþmýþlardý?
gökkuþaðýnýn hangi rengiyle
hangi mevsimde en son ýslanmýþlardý?
oyun sandýlar hepsini
þimþekler çakýp dururken
kara bulutlarýn yaðmurlu sahnesini
saklambaç bildiler
üstünde zýplayýp dururken
hüznün sobeleyen ýslak yüzünü...
oyy Naze!
kriteri ölçümsüz çýðlýk olur depremimiz
gürültülü geldiði gibi de hasarlý kalkar öfkemiz
belki çekilir ayak altýndan hýrçýn dalgalarýmýz
ama aðýr olur altýnda kalacaðýmýz enkazýmýz
hangi kayaya çarptýk ki biz?
hangi parçasýnda daðýldý bu yüzümüz?
oysa kavga bildik med-cezirli yaþamayý
ve topraðýn çatlayan göbeðine
ayaklarýmýzla saðlam basmayý
direnmek dedik adýna
umuda selam duran þu kardelenleri
and içtik!
ölüm var dönmek yok s/özümüzden Naze!
ahh þu topuðuna b/astýðým
ucuza s/attýðým þehir!
demedim mi sana bizi bitirir
yýkýlýr üzerimize ruhsuzlarýn leþi
parça parça yayýlýr kokusu içimize
içten içe bizi yiyip kemirir!
oyy Naze!
anladým ki anlaþýlmak zor!
anlatabilmek derdini
daða
taþa
suya
havaya
insan bildiðim
taptýðým
kýlýfýna sýðmayan
suratýna tükürdüðüm
þu þeytana!
Meral Gül...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.