Arif DAMAR - BENİ UNUT

BENÝ UNUT

Açýk pencereden sesleniyor,
aðacýn yapraklarýna söyletiyor:
"Beni unut!"

Oturduðu evin balkonundan,
bulutlara haber salmýþ olacak,
ne dedikleri iþitilmiyor ama, anlýyorum:
"Beni unut!"

Damlarýn üstünden geliyor bu ses,
tramvaylar, otobüsler getiriyor,
denizden motorlar getiriyor.

Bazen dalýyorum, insan hali,
bir karanlýk içinde gözleri
ýslak, siyah konuþuyor:
"Beni unut!"

O gece yan yana yürüyorduk,
hiçbir þey konuþmuyorduk,
fakat sesi, durmadan kulaðýmda çýnlýyordu:
"Beni unut!"

Bu trene de ne oluyor bilmem
yolunda doðru dürüst yürüse olmaz,
Yenikapý’dan her geçiþinde
avazý çýktýðý kadar baðýrýyor:
"Beni unut!.." "Beni unut!.."

Anladým, herkes ondan yana
rýhtýmdaki vapur, kilise çanlarý,
radyoda þarký, sokak satýcýlarý,
caddeler, bulvarlar onu tutuyor.
Olmayacak bir zamanda sesleniyor:
"Beni unut!..

Arif DAMAR

Bugün Günün þiiri bölümümüz, 20 Ekim 2010 tarihinde hayatýný kaybeden Þiirin Güçlü Damarý Arif DAMAR’a ithaf olunur.



Hayatý:
Çanakkale’nin Gelibolu ilçesi Karainebey köyünde 23 Temmuz 1925 günü doðdu. Ýlkokulu Çanakkale’de, ortaokulu Ýstanbul’daki Yenikapý Ortaokulu’nda bitirdi. Ýstanbul Erkek Lisesi’ndeki öðrenimini iki yýl sonra býraktý.

Þiir yazmaya orta birinci sýnýf öðrencisi iken baþladý. Ýlk þiiri Edirne’de Akþam, 1940 yýlýnda (þair henüz 15 yaþýnda iken) Yeni Ýnsanlýk adlý dergide altýnda "Harika Çocuk" diye bir notla yayýmlandý. Bu þiiri ilgi görmüþ, yayýmlanmasýndan sonra dönemin ünlü þairi Hasan Ýzzettin Dinamo kendisini görmeye Yenikapý Ortaokulu’na gelmiþti.

1944yýlýnda taþýndýðý Ankara’da 1950 yýlýna kadar yaþadý. 1945 yýlýna Ant Dergisi’nde yayýmladýðý þiirlerle adýný duyurdu. 1944-1947 yýllarý arasýnda Atatürk Orman Çiftliði’nde memurluk yaptý. Askerliðini Kayseri ve Sivas’ta sürgün alayýnda yaptýktan sonra 1950’de Ýstanbul’a döndü, Mahmutpaþa’da iþportacýlýk yaptý. 1951 Eylül’ünden 1952 Mart’ýna kadar Türkiye Komünist Partisi öncülüðünde çýkan Yeryüzü adlý kültür dergisi’nin yönetiminde bulundu. 15 Kasým 1951’de yayýmlanan "Dayanýlmaz" adlý þiirinin ardýndan gizli örgüt üyesi olduðu suçlamasýyla 5 Aralýk 1951’de tutuklandý. 2 yýl cezaevinde kaldý, delil yetersizliðinden beraat etti. Cezaevinden çýktýktan sonra çok çeþitli iþlerde çalýþtý.

Bir müddet Arif ’Barikat’ takma ismiyle toplumsal gerçekçi anlayýþta þiirler yazdý. Bu dönem þiirlerini 1956’da "Günden Güne" adlý kitabýnda topladý. Kitap basýldýktan 5 ay sonra toplatýldý ama beraat etti.

1958 yýlýnda "Ýstanbul Bulutu" adlý kitabýyla Yeditepe Þiir Armaðaný’ný Cemal Süreyya ile birlikte aldý.

Sonralarý Ýkinci Yeni þairlerinin yanýnda, i mgeye aðýrlýk veren bir þair olarak göründü. 1969’da Suadiye’de Yeryüzü Kitabevi’ni kurdu ve yönetti. Yayýnevinde yasak yayýn bulundurduðu gerekçesiyle 1982’de üç ay hapis cezasýna çarptýrýldý, Bozcaada tutukevi’nde yattý. 1984 yýlýnda kitabevini kapatýp kendini bütünüyle yazýlarýna verdi. "Arif Hüsnü", "Ece Ovalý" takma isinlerini de kullandý. En sevilen þiirlerinden biri "Hallaç" týr.

1985 yýlýnda Melih Cevdet Anday ile ortak imza attýðý "Yaðmurlu Sokak" adlý romaný yayýmladý. Bu kitabý iki yazar 1959’da yazmýþlar ve Murat Tek takma adýyla Tercüman gazetesinde tefrika edilmiþti. En son Cumhuriyet gazetesinde ’Ayýn þairi’ bölümünü hazýrlýyordu.

Bir süre Nahit Fýratlý ile evli kalan Damar, bu evliliðin bitmesinin ardýndan Meriç Tülin ile evlenmiþtir. Ýstanbul Moda’da yaþadý. Toplu þiirleri 2004 yýlýnda Alkým Yayýnevi’nden çýktý.

Arif Damar, 20 Ekim 2010 tarihinde saat 03.00’da, kaldýrýlmýþ olduðu Göztepe Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi’nde kalp yetmezliði sonucu yaþamýný yitirdi.

Mekaný cennet olsun.

Sosyal Medyada Paylaşın: