YALNIZLIK KESİNTİLERİ

Bir ulu aðaç misali insan
Boyu yücelerden yüce
Ýnsan sevdasý kadar insan
Bir ulu aðacýn gölgesinde
Bin koyun eðlenir derdi babam
Bir can taþýyorsa insan
Bir ulu aðaç gibi olmalý zaman zaman
Çözüldükçe sözlerdeki mana
Anlardým babamýn söylediklerini
Bir ulu aðaç olmalýydý insan
Topraða tutunmak misali

Elmalar ve gölgeler büyüttüm
Aþkýn gücü adýna
Kök saldým topraklara sevda sevda
Seven insanlara yarasýn diye
Elmalar büyüttüm can kýrmýzý
Kimisi taþladý insafsýzca
Kimisi acýmasýzca vurdu baðrýma

Oysa ben bir ulu aðaç gibi
Sevgiler asmýþtým dallarýma
Meyvelerimle tomurcuk tomurcuktu sevda

Birileri veda etmemi istedi
Sevme dedi O nu
Birileri güçlü sandý kendini
Öldürmek, vurmak istedi beni
Hiçbir kahpe kurþun iþlemezdi
Senle dolu yüreðime biliyorsun
Ben de yýkýlmazdým kolay kolay

Bir gün sevdalý iki yürek
Buluþuverdi gölgemde
Önce bana baktýlar derin derin
Sonra hayallerini yazdýlar geleceklerinin
Adlarýný kazýdýlar göðsüme
Bu kez caným hiç yanmadý
Sonra sýkýca tuttular el ele
Kýz yasladý baþýný, sevdiðinin göðsüne
Konuþtular hem havadan hem sudan
Ufukta ayrýlýk vardý anlaþýlan
Ýki damla gözyaþý süzüldü topraða
Sanki yandý ciðerim
Bana kurþun iþlemezdi, bilirsin
Ýki damla göz yaþýna yenildim


Unuttum yüreðime açtýðýn o yarayý
Dalýp giderken ufka
Dal bile sallayamadým Güneþ’e
Bende sana iki damla yaþ býraktým



Sosyal Medyada Paylaşın: