KAYBOLALIM SONSUZLUKTA...

Takvimin yapraklarý sonbaharý gösteriyor,
Menekþe kokularý yok artýk havada,
Kelebekler uçuþmuyor çiçekten çiçeðe,
Ve… Denize yakamozlar düþmüyor…



Ayrýlýk türküleri geliyor yakýndaki meyhaneden,
Kulaklarýmý týrmalýyor.
Her gidenin ardýndan yakýlan aðýtlar
Kaplumbaða sýrtýnda yol alýrken,
Çaresizliðim bedenimi sarmalýyor,
Boðuluyorum!


Sisli, puslu, boz bulanýk aynada,
Belli belirsiz bir kýz çocuðu görüyorum.
Yeþil elbisesi, beyaz pabuçlarýyla
Masumca kahkahalar atýyor
Gözlerinden mutluluk akýyor…


Yoksa! Bu ben miyim?
Sanki asýrlar geçmiþ çocukluðumun üstünden,
Off… Bir türlü hatýrlayamýyorum.
Düþen takvimin yapraklarý çocukluðumu,
Biraz daha derinlere gömerken,
Sýrtýma, aðýrlýðýnca kamburunu yüklüyor…


Önümde aþýlmasý güç, sarp daðlar
Ve… Zirvede sen.
Ulaþmaya çalýþtýkça,
Tutunduðum kayalar üzerime yuvarlanýyor.
Umudum kalmadý artýk yanýna gelmeye,
Haydi! Durma! Tut ellerimden,
Býrak kendini boþluða.
Sen ve ben
Kaybolalým sonsuzlukta…


Þiirime sesi ile can veren Erbil Efe Dengel Bey’e sonsuz teþekkür ederim...



SEVGÝ SALMAN


Sosyal Medyada Paylaşın: