SON BİR KEZ...

Yine sana dair, senli düþlerdeyim
Bu gece…
Sen bilmem kaçýncý uykundayken
Ben,
Gökteki yýldýzlardan seni topluyorum yine
Bu gece…


Söyle;
Hangi mýsralarýna tutsak olsun gözlerim?
Hangi sözlerin çýnlasýn kulaklarýmda?
Sessizce “seni seviyorum” demelerin mi?
Yüzüme bir tokat gibi patlayan
“Hoþçakal” mý yoksa?


Oysa;
Yüreðime ektiðim sevgi tohumlarýnýn
Can suyunu çoktan vermiþtim.
Kök saldýn içime, benliðime
Þimdi;
“Sök at” diyorsun “sök at”
Ne de kolay söylüyorsun...
Söyle;
Mümkün mü
Söküp atmak seni?


Hani biz can yoldaþýydýk,
Hani biz dert ortaðýydýk,
Hani ben “sen”, sen “ben” demekti,
Hani biz birbirimizi tamamlýyorduk...
Yüreðimdeki ince sýzým,
Ýnce sýzým, kalp hýrsýzým söyle
Gerçek olmayan peri masalý mýydý bizimkisi…


Hani kýrlangýcýn kanadýna yüklediðim
Hüzünlerim vardý,
Ellerimde þimdi…
Hani güfte diye türkülere verdiðim
Aðýtlarým vardý,
Dillerimde þimdi…
Hani bulutlara emanet ettiðim
Yaþlarým vardý,
Gözlerimde þimdi..


Sol yanýmdaki ince sýzým
Son bir kez “seni seviyorum” de
De.. Ve… kör kurþunlar yaðdýr üzerime
Alnýmdan vurulup, topraða düþsem de
“seni seviyorum” çiçek açsýn
Gülüþlerimde…


SEVGÝ SALMAN...


Sosyal Medyada Paylaşın: