ÜÇ HARF

Üç harfli sunaklar yaptým,
bir akþam vakti,
bir þehre girdim
adý bir çiçeðin adýna benziyordu
kokusu bir orospunun kokusuydu
hiç tanýmadýðým
bir kere olsun görmediðim
bembeyaz çamaþýrlarýyla.
Güzel ellerini,
güzel gözlerini
diþiliklerini taþýyordu kadýnlar
telaþlarýyla, umduklarý
ve bulamadýklarýyla.

Bir þehirdi
üç harflerine zenci köleler ekliyordun
kendine yenik bir
Afrika’ya benziyordu uykusu
“olmaz”lý insanlar
“olmaz”lý aþklar
ince bir beyit gibi uzanýyordu
Ýzmir üstüne
ve kadýnlar
güzel ellerini,
güzelim gözlerini
bir toka,
bir kolye,
bir çanta gibi taþýyorlardý.
Bir þehirdi
kýsa öykülerin aklýna gelmeyen
buraya gelse gelse
þiir gelirdi,

Böyleyken seni gördüm
akþamdý
batan güneþlerin yapraðý kýmýldýyordu
çok uzaklarýmda
kale sýrtlarýnda
ezan sesleri tütsülüyordu
sanki bütün dünyayý
bütün akþamý
ama sevmezdim Perþembe’leri.
Sevmeyi bilmeyen kadýnlardý Perþembe’ler
“olmaz”lý güzel kadýnlarýn
“olmaz”lý renkli aþklarýndý Perþembe’ler.

Üç harfli sunaklar yaptým,
kimsesizdim þiirleri okumaya,
kendime okurken sesim titriyordu
gözlerini sakladým
aklýmýn kovuðuna.

Seni gördüm
üç harfliydi sunaklarým
eski,
nemli,
kýyýda köþede ölmüþ zaman göletleri
gözlerin bir kediydi sevilmeyi bekleyen
gözlerin baþka bir ülke gibi güzeldi
yalan yere yeminliydi gözlerin
birkaç dizenin diyetiydi.

Gözlerin düþ görüyordu
Sen görmüyordun
çaðrýlýydýn gündüzlerime
binlerce yýl
gelmiyordun.

O þehirdeydim,
gelmeyecektin
bir keder vardý üç harfli,
toprak kokan ellerim
çiçek ortaðý
kendim
neresindeydim zamanýn
temiz bir asfalta dolu dökülüyordu
fesleðen kokulu bir yaðmur yaðýyordu
telaþým güllerin sancýsýydý
o hüzün vardý,
o þehirde de vardý
her þehirde olacaktý,
Ihlamur aðaçlarýna sarhoþ serçeler
üç kollu nehirler,
kubbeler,
kemerler
Kim bilir kimin mehdi’sini bekleyen
Selimiye’ler
Edirne’ler…
Gözlerin bir kediydi
gözlerin en güzel
ve en çýldýrtýcý uðurdu
kirpiklerime takýlan.
Yüzün vardý seni sevdiriyordu
15 yýllýk bir hüzün vardý,
yüzümü eskitiyordu
bitmeyen Salý’lardý
beyaz yapraklý bir menekþe
düþlüyordu kendini
öylece var oluyordu,
iklimsiz,
isimsiz ve bembeyaz.

Kendimi buluyordum
deniz kýzlarýyla,
en dipteki karanlýk batýklarda.
O kýzlarýn
ve batýklarýn çýðlýðýydý
aklýmýn sularýný kirleten
o þehirdeydim,
unuttum, unutacaktým Þubat’larýný
inceden uzayan dudaklarýný
gözlerin, bir kediydi en çok sevilecek
gözlerin
aynalarda eskidikçe yüzüm
inadýna beklenecek.







Sosyal Medyada Paylaşın: