Boðaziçinde bu akþam,
Güneþten veda busesi
Ufkun mor gülleri soldu...
Mehtabý örten bulutlar,
Altýn belde Sarýyer’e
Sim oya tül perde oldu.
Loþ bir alaca karanlýk
Sulara güzce serpildi,
Sahil sevdamýzla doldu...
Ödünç yakamozlar sildi,
Mahzun kalbimin yasýný
Ve düþüncem hülyasýný,
Bir þehnaz þarkýda buldu…