geceydi
siyah gözlerindi, sessizliðin sükûnetim
iki vagon arasýnda sýkýþmýþ haykýrýyordu çocukluðum
kayýptý düþlerim
her þehre uzaktý mesafelerim
hain pusuydu gamzen, gülüþüne vuruldum
yalnýzlýðýmýn
en zayýf anýnda
yüzünün en kalabalýk sokaðýnda kayboldum
temmuz’dun sen
güz sarýsý avuçlarým(d)a daðýlan nar
hoyrat sonbaharýn acýtarak taradýðý saçlarýma, ýlýk nefesli rüzgâr
kararsýz bir ihtilâl
havarilerin gözyaþýndaki keder
ve ihanettin gururuna
sana dokunma
beni en üryan yanýmdan vur
ölümün tuzusun sen
ömür boyu susuzluða terk etme
hangi yana dönsem uzaðýma düþüyor hayat
dudaðýmdan vur beni
zikrimi sustur
kesilmeyecek bu aþk senden yoksa…
_asmin_