YEDEK YAŞAMLAR

Bu gün tatil günümdü,
Uyudum dokuza kadar.
Kahvaltýnýn ardýndan ,
Oðlumun maçýna gittim,
Ben oðlumu beklerken,
Baþkalarýný seyrettim.

Bu gün yedek býraktý hayat bizi,
Dün de yedektik zaten,
Yetenekmiþ falan, geçin bunlarý,
Dünya her yerde çamur içinde,
Þeref arýyoruz da var mý?
Ya da insanlarýn kaçýnda?

Sonra araba pazarýna uðradým,
Bir tanýdýkla karþýlaþtým,
Elindeki arabayý bana ,
Uygun fiyata satacakmýþ,
Gerçekten de uygun.
Peki dostuna nasýl satacaksýn
Hacizli arabayý ,
Hani senin insanlýk duygun?

Geçen gün de bir arkadaþým,
Onunla paylaþtýðým bir sýrrýmý satmýþ,
Bu nasýl iþ anlamadým,
Kimseyle konuþamayacak mýyýz kardeþim?
Þöyle bir baktým da geriye,
Her þey yalan dolan,
Var mý bu yaþadýklarýma benzerlerden,
Nasipsiz kalan?

Dedim ya,
Yaþam bizi yedek býrakmýþ,
Hep yedeðiz nedense,
Þu þans denilen þey,
Yolunu þaþýrýp bir de,
Bizim mahalleye gelse…

Antakya/Hatay
16/10/2010
Mehmet Ali Türkan

Sosyal Medyada Paylaşın: