MAYIS GİBİ SEVDA GİBİ AŞK GİBİ

Iþýða boðulmuþ donmuþ bir þehrin,
Üçgen çatýlarýný seyrediyorum kuþbakýþý.
Zinciri kopmuþ ak kollarýnda bulutlarýn
Üþüyorum, yüreðim izinsiz kaygýlarda.

Ayaklarý suya batýk Alplerin, yokuþlar dalga dalga
Bir dokunuþta esneyen rüzgâr olup, yürüyorum tiz nakaratlarla
Manastýrlar, katedraller, köprüler
Sipsivri kuleler ve kar kamburu çatýlar altýnda
Þair olmaya özeniyor baþsýz dilenci
Kendi dünyasýnda, buyurgan kumbarasýyla

Burada, bu uzak kentte öyle þaþkýnlýk içindeyken,
Yollarý karanlýða uzanýyor gelgitlerimin.
Þimþek hýzýyla daðýlýyor uðultular
Ve içimdeki sensizlik kederi
Taþarak oymalý heykeller arasýndan
Kýpkýrmýzý bir alev olup, iliklerimde konaklýyor.

Yanýmda taþýyorum sýmsýcak nefesini
Kolum kanadým olasýn, yaslandýðým omuzum diye
Aslanlý köprüde, Tuna üstünde
Sesime ses verip, savrulsan diyorum yedi rüzgâr misali
Tutsan ellerimden ah Ýstanbul! Þiir sözlüm
Nasýl tütüyorsun gözümde anlatamam…

Ayrýlýrken Stephansdom’dan
Silkeleniyor iki yakasý gotik þehirlerin
Salzburg’da yeniden besteleniyor senfoniler
Bir harika çocuðun dilinde “Alla Turca”
Her notada yeniden doðuyor, büyüyorsun aþk gibi

Kalemsiz dizelerle çoðalan sultanlar þehrim
Nabzýmdasýn sýmsýcak gülümseyiþinle
Solusam sen kokuyor nefesim, ýslansam sensin.
Ýzin ver yakayým buzdaðlarýný, sarmasýnlar
Ýncitmesinler incili boynunu, kuðu tenini

Seni anlatýyor gece gündüz her yerde ay
Yarýp yarýp silkeleyerek karanlýklarý
O büyük insaný özlüyorum, Dolmabahçe’yi, Üsküdar’ý…
Biliyorum, ne kadar ozan varsa hepsi seni yazýyor.
Nerden bilsinler sýðmayacaðýný ak sayfalara…

Yokluðunda dilim esir, dalgasý kýrýk bir deniz gibiyim.
Aç kollarýný, hüznü sil güzeller güzeli þehir
Sersefil olmadan son güneþ
Topla kýrýlan parçalarýmý, kucakla beni
Mayýs gibi, sevda gibi, aþk gibi…



Sosyal Medyada Paylaşın: