ŞAİRİN ÖLÜMÜ...

Birkaç saat sonra belki yok olacak bütün yazýlacak þiirlerim
Yalnýzca geride kalan birkaç þiirimle dillerde sürünecek sanatým
Beni uykuda sananlar gülerek ,oynayacak parklarda bahçelerde
Bir daha derin bir nefes alýp veremeyeceðimi bilenlerin
Gözlerinden damlayan yaþlar ýslatacak göðüs kafesimi
Koskoca bir çýnar aðacýyla yalnýz býrakýn bütün gündüzlerimi gecelerimi
Beni gerçek dostlarýma emanet edin yaþarken dokunmaktan korktuðum
Hani rüyalarýmda gördüðümde bir sonraki gece uyuyamadýðým dostlar
Hamam böceklerinden solucanlara
Biliyorum kucakladýðýmda yalnýzlýðýmý paylaþacaklar
Her ahdediþinizde sizi hissedeceðim
Ýsmimi telaffuz etiðiniz yere doðru dikilecek ruhum
Aslýnda sizi yalnýz býrakmayacaðým , yaþarken býrakmadýðým gibi
Türkülerde mýsralarýmý dinleyeceksiniz
Sokak çocuklarý , ezilen kadýnlarýmýz
Sen nazlý gelinim , teli duvaklý aðlayarak sevmediðine gittin
Ya sen yirmi üçünde yaþlanan anne
Kucaðýnda üç beþ çocukla altmýþlýk kocasýnýn ölüm döþeðinde bekleyen
Seni unutmadým toroslardan esen delice rüzgar
Hala kapýmý gýcýrdatan sesin kulaðýmda bazen alýp götüreceksin sanýrdým
Maraþ nasýl unutulursun biberinden dondurmana
Þanlýurfa ya sen yamacýna ulaþtýðýmda bir bilsen nasýlda rahatlardý ruhum
Gaziantep adým adým hatýralar býraktýðým biricik kent yýllarýmý verdim emeðimle
Sana gelelim Ankara’m nefesimi göbeðinde hissetim susarak
Ýlk geliþim deðildi sana ,düþlerimde hep seninleydim
Kayserim Malatya’m sizde de geride kaldý birçok anýlarým
Diyarbakýr , surlarýnda tarihi gizleyen þehir
Ah Ýstanbul ah sana da uðramadan geçemedim
Kýz kulesine karþý balýk ekmek keyfi hala damaðýmda
Evet sizi yalnýz býrakmadým
Biliyorum sizde beni yalnýz býrakmayacaksýnýz
O koskoca çýnar aðacýnýn gövdesinde yatan cansýz bedenimi
Þiirlerimde yaþadýkça gözyaþlarýna boðulacaksýnýz.



MÜSLÜM TAÞ
15-10-2010

Sosyal Medyada Paylaşın: