Yol bazen, umuda doðru uzanýr gider,
Bazen de çýkarýr karþýna, hüzün ve keder…
Yol bazen güvenlidir, emin adýmlarla gidersin,
Bazen de bükülür bacaklarýn, yere çökersin.
Bazý yollarda kendini, geçmiþte bulursun,
Sefan ile cefan ile, maziyle avunursun.
Bazý yollarda, yýllar sonrasýnda yaþarsýn,
Aynaya baktýkça;
Bu ben miyim der, þaþarsýn..
Gidilecek yollar, her ne kadar olsa da çok,
Ayný yoldan bazen, tekrar tekrar geçilir.
Bilinir ki!
Ýlk geçtiðinde, gördüðün sevgili.
Sonradan gördüðünde, eski bir tanýdýk olur.
Yol bazen bir kaderdir, uzanýp giden önünde,
Yaþamý sevdirir, sen istemesen de.
Bazen de hayatýn için, pusu kurmuþtur sinsice.
Bunu sen bilemezsin,
Ne zaman, nasýl, nerede..
Ýster Ardahan’lý ol, istersen Tekirdað’lý,
Az da yaþasan, çok da, kaderin yollara baðlý.
Son kez geçeceksin o yoldan,
Ellerin, gözlerin baðlanacak.
Bu dünyada varlýðýn olmadýysa, yokluðunda olmayacak.
Yürek saatinin tik-taklarý, bir gün ebedi susacak,
Akrep duracak, yelkovan hiç koþmayacak…
Artýk silmen gerekir, geçmiþin hüzünlü yaþlarýný,
Belki de bunlar;
Yeniden doðuþun sancýlarý..
Saadettin Güven
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.