SONBAHAR
Yaz bitti,
Artýk bir sonbahar daha geldi
Göçmen kuþlar güz güneþinin fersizliðinde
Uçuþurken çýðlýk çýðlýða aðlamakta
Aldý baþýný hüzünler yine yüreðimde
Gönlümde uyanan öyle bir hazan ki
Ömrümün sinesine eylül eylül yansýmakta…
Birikiyor kalbimde en olmaz düþünceler yine
Zalimce kýrýyor bütün umutlarýmý
Hevesler heves olmaktan firar ederken
Sonbahar yaðmurlarýna karýþýyor yine gözyaþlarým
Darmadaðýn kelimelerin dumaný sararken ruhumu
Ýlkbaharýn özlemi dað gibi büyüyor
Güz gülleri bile boyun bükmüþ
Yavaþ yavaþ solmakta…
Bir veda ediþin kasvetinde
Uzaklaþýrken bütün sevinçlerim
Soðuyor bardaðýmda sýcak demli çayým
Sayýlý hayat sayfalarý sanki sona yakýn gibi
Mýsralardan dökülün yine hüzzam duygular
Her yanýmda sonbahar hüznünün burukluðu
Gönül daðlarý sararmýþ
Sanki aðaçlarla beraber yaprak döküyor
Karþýmda derin ve soðuk uçurumlar var.
Yok, oluyor sýcak gülüþlü aþka sýðýnmalarým
Rüzgârlara karýþýyor tozum topraðým
Sensizliðim desem sarýçiðdemler gibi
Güneþin üstüne düþen gölgelerdeyim
Uzun gecelere sýðmaz oldu kör olasý düþüncelerim
Kýrýk dökük umutlarým daðýlmýþlýðýnda
Yitip gidecek gibiyim sanki bu sonbaharda…
Bir mevsim bitiþinin sevdasýnda zaman
Sonbaharýn hüzünlü ellerindeyim
Sen bile uzak yakýnlýðýmda
batan güneþ gibi duruyorsun
Senli sensizliðimde
bir yok oluþun yolundayým
Ýlkbaharda kalmýþ saklý düþlerdeyim
Allah’a emanet yanýmda nefes alýyorum
Nafile bir sevdanýn çaresizliðindeyim
Bu hazan vaktinde düþerken sarý sarý yapraklar
Aldýrmaz olup her þeye kendimi akýþýna býrakacaðým
Ýçimdeki bu sonbaharý, ilkbahar gibi duyana kadar
EMÝNE USTA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.