Aþk mý deniyordu,
Bir insana canýndan can vermeye,
Emrine amade olmaya,
Onun için,gecesini gündüzüne katmaya,
Saçýnýn bir telini dünyalara deðiþmemeye...
Keremler,Ferhatlar ahuzar olup daðlara mý düþmüþlerdi?
Aslý’lar,Þirin’ler için.
Sevdiði insandan baþkasýný gözü nün görmemesi,
Sadece karþý cinsten birine gönlünü kaptýrmasý,
Onun la yatýp,onun la kalkmasý.
Karþýlýksýz fedakarlýk sadece sevgiliyemi yapýlýr dersiniz?
Ya birden fazla sevgiliniz varsa,
Onlarýn tümüne,
Yaradanýn verdiði o mübarek yüreðimizi,
Adilanece paylaþýrsanýz onun adýna ne denir?
Hadi caným ordan mý denir.
Hayýr binlerce hayýr,
Ben onlarýn tümünü seviyorum,tümüne aþýðým,
Onlara aþýk olduðumdan bu yana,
Devleþen yüreðim onlarýn artýk...
Her bir zerresini onlara adadým.
Veli’nin dudaðýndan düþürmediði o þarkýyý,
Belki de kendi yüreðinden gelen o ezgiyi,
’Güzel sen güzelsin,kýskananlar çatlasýn’
Yüreðimin derinliklerine inen bir naðme oldu bana...
Anadolu’nun saf temiz, edalý iþveli tavrýyla,
Güzeller güzeli nin yüreðindedir yüreðim...
Onun þehla bakýþlarýna vurgunum...
Sibel’in büyüyüp,serpilmesindeki,
Gelinlik kýz havalarýnda buluyorum aþký,sevdayý.
Olgan,yaktýn beni yine deyiþindeki manayý anlatamam,
Onun la benim aramda sýrrý söylermiyim kimseye,
Onun gözlerindeki ýþýltý pusulam artýk,
onun sevdasý benimde sevdam yüreðimde...
Ahh ah,
Dað gibi heybetli,tek bileðiyle nice yiðitlere meydan okuyacak,
Sevgi pýnarý gibi yüreði olan,
Seni seviyorum öðretmenim deyip sarýlmasý,
Sarýlýrken beni nefessiz býrakasýya kadar sýkan Hüseyin’in
Sonra yanaðýma kondurduðu öpücüðün,abuhayat olup beni kendime getirmesi,
Yaþama sevincim benim.
Becerkli mi becerikli,
Nezaket li hanýmefendi
Tüm güzellikleri bünyesinde toplayan Gülgün’e sevdalanmamak mümkünmü?
Öðretmenim,Ahmet öðretmenim,
Benim hiç kýz arkadaþým olmayacakmý’
Derken iç geçirerek,sevdalanmak isteyen,
Halil’ime sevdalýyým ben...
Ya Ahmedim,
Ya o sokakta yürürken,
Genç kýzlarýn dönüp defalarca bakmaktan haz duyacaðý,
Güzel yüzündeki ifadelere aþýk olmamak mümkünmü?
Zeybek havalarý duyduðunda yerinden fýrlayan,
Çakýrcalý efe misali yere dizini vurarak uçan,
Mahir’de buluyorum aþký sevdayý...
Mehmed’im,ya sana ne demeli;
Senin sessizce attýðýn çýðlýklarýný,
O güzel bakýþlarýndaki manayý çözememek olurmu?
Senin yüreðinle sevdalanýyorum aleme...
Öðretmenim sen hasta olma,sonra biz ne yaparýz?
Sen ölme senin yerine ben öleyim diyen,
Duygularýmýn kaynaðý
Hatice’nin ayaklarý dibinde bulurum sevgiyi...
Dünyanýn en yakýþýklýsý
Oðuzhan’ýmýn gözlerinde sevdalanýyorum...
Salih’lere,Erhan’lara,Neriman’lara,Gürkan’lara,Sibel’lere,
Deniz’i me!
Dünyanýn tüm sevgi isteyen çocuklarýna,
Böldüm yüreðimi zerre zerre,
Onlarý seviyorum,
Onlara aþýðým ben...
* * * * * * * * * * Ahmet MORAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.