Benim dünyam kâðýttan ve aðaç kalemlerden
Benim kýsa rüyam mihr u mâhsýz âlemlerden
Bir üfürmede söndü, âfâktaki âftâbým
Mâhýmý yutuverdi, içimdeki girdâbým
Dertli sâzým dilimdir, ince kalem mýzrâbým
Kâðýtlar habîbimdir, mürekkepler þarâbým
Masada üç nedîmim:Kâðýt, kalem, mürekkeb
Bir masada toplanýp dertleþirdik biz her þeb
Bu üç ketum sýrdaþým, bütün sýrrýma âgâh
Âh onlarla dertleþmek, þu rûhuma inþirâh
Çizgisiz kâðýtlarým, ruhumun tek aynasý
Simsiyah mürekkepler, ellerimin kýnasý
Dudaklarýmda hâlen, kalemlerin bûsesi
Kulaklarýmda nâlân, kâðýtlarýmýn sesi
Kalemlerim fýsýldar, yazdýðým kâðýtlara
Sessizce þâhit oldum, binlerce aðýtlara
Yazarken konuþur hep, incecik maþûkuyla
Onu kalbinden vurur, kalem nâzik nûkuyla
Leyla ile Mecnun’dur, kâðýt ile kalemim
Birbirine muttasýl ve çift gibi mütemmim
Kâðýt, Havva misâli, kalem babamýz Âdem
Allah etmezdi yoksa, Kuran’da ona kasem
Dünyayý deðiþtiren, bu sihirli sopadýr
Ýlimler deryâsýna, attýðým bir çapadýr
Kâðýtlarý sererim, bir að gibi denize
Takýlan balýklarým, hayli þigiftengîze
Kalbimin yarasýna, kalemdir gerçek neþter
O yaramý sarmaya, temiz bir kâðýt yeter
Zaten onlarla sardým, derin zahm-ý sinemi
Baþka ne dindirir ki bu muazzeb elemi
Kuru, ince yapraklar, gözyaþýma teþnedir
Ýki gözüm onlara, fýþkýran bir çeþmedir
Fikir çiçekleri var, o firdevsî gülzârda
Onlarý sularým ben, uzun leyl ü nehârda
Kâðýtla kalem saklý, gideceðim mezârda
Çun Kirâmen Kâtibin, onlarla intizârda
Soner Çaðatay 13.10.2010 / Wuppertal
Kelimeler:
Dil: Gönül
Habib: Sevgili
Ketum: Aðzý sýký, az konuþan, sýr saklayan
Mihr u mâh: Güneþ ve Ay
Âftâb:Güneþ
Nedîm: Arkadaþ, dost
Þeb: Gece
Ýnþirâh: Rahatlama
Nâlân: Ýnilti
Nâzik nûk: Ýnce uç
Mütemmim: Birbirini tamamlayan
Kasem: Yemin
Þigiftengîze:Hayret verici, þaþýrtýcý
Balýklar: Burda kastým fikir ve duygu
Zahm-ý sine: Sine yarasý
Muazzeb: Azap verici
Teþne: Susuz
Leyl ü nehâr: Gece gündüz
Çun: Çünkü
Ýntizâr: Beklemek