ANADOLU'DA BİR OVA

Yürüdüm aðýr adýmlarla,
Anadolu’nun ortasýnda bir ovada.
Bozkýrda,rüzgar erozyonuna kapýlmýþ.
Bakýr renkli kýraç topraðýn üzerinde,
Adýmlarýmý atamýyorum bir türlü...
Toprak,ayaklarýmý yakýyor...
Ayaklarým,aðýr mý aðýr....

Ovada toprak ölmüþ.
Toprak anayla birlikte,
Tüm canlýlar ölmüþ...
Yangýndan çatlayan toprak,
Bir damlacýk suya hasret....

Zaman durmuþ,
Sabahýn sisiyle inen güneþin,
Kavurucu sýcaðýyla birlikte...
Yalnýzca yeþil kertenkeleler dolaþýyor,
Can çekiþirmiþ gibi bezgin kýpýrdanýþlarla...

Ovayý çevreleyen
Bakýr rengindeki daðlardaki kayalarýn,
Kýzýltýlarý parlýyor.
Ta uzaklardan
Bir tutam alev....

Vadinin tabanýnda,
Kurumuþ bir eski dere yataðýnda
Beþ-on kerpiç duvarlý,toprak damlý evler;
Yaþam belirtilerini anlatýyor
Bozkýrdaki ovaya...

Daðlarýn serin nefesi
Yýllarca önce alýp gitmiþ baþýný.
Dallarýnda bin bir türlü kuþlarýn ötüþtüðü
Aðaçlarla birlikte....

Yalnýzca yangýndan artakalan
Küllenmiþ ateþin sýcaðý vuruyor
Ovaya...
Yakýyor ovayý,
Yakýyor yüreðimi.
Cehennem ateþinden de öte...

Ve Anadolu’da bir ova;
Çöle dönmüþ...
Toprak ana ölmüþ...!
Toprak anayla birlikte
Tüm yaþam ölmüþ...
Ve biz insanlar,öylece bakýyoruz;
Yangýndan kavrulmuþ bu diyarý,
Yeniden yeniden yakýyoruz....
1996

Bayram Ali Bayram

Sosyal Medyada Paylaşın: