Sensizliğin Küllerini Serp Ovalarıma
Yorgun tayfalar gibi ruhum, küllerimi eþeliyor yarasalar
Üþüyor yürekte aþk, düðünlere davetiye yazýyor hattatlar
Mevsimler yitik masallarý uðurluyor, karanlýkta mezarlar
Eskimiþ bir eylemmiþ özlem, göðsümü delerken baharlar.
Telaþlý bir yankýsýn gönlümde, terli bir fanilasýn tenimde
Çaresiz anlarýmda dudaðýmdaki ýslýk, nabýzsýn bileðimde
Ömre bedel bir düþünüþsün ah, tesellisin kimsesizliðime
Bir adým ötemsin, yaþanmamýþ ansýn hayat öykülerimde.
Arýnsam deli yaðmurunda, çoðul haykýrýþlarla savrulsam
Avunmasýz kahýrlarla ben, yangýn sehpalarýnda sallansam
Karsam hicranýn destelerini, hep kaybediþlerle mutlansam
Sensizliðin küllerini serp ovalarýma, yokluðunla yaþasam.
Düþlerimin örsünde solgun bir gül, bileklerimde sýzýlar
Devrik þiirler dökülüyor usumdan, kanlý hýçkýrýk aþklar
Helalleþmesiz vedalarýn güvertesinde hüzzam þarkýlar
Göçürdü ruhumu gelgitler, gönlümü döverken dalgalar.
Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.