yeni olan eskidir sokaklarýmda defterlerimde maviye þahlanmýþ kýþ mevsimleri kömür gözlü kardan adamlara benziyorum sana bakmayýp seni görmeyip de üþüdüðüm zamanlarda
uykularým olgun ve kýsa düþlü imkansýzlýðý tanýmadý öfkem yaþlanýrým desem yalan kümülüslü göðü sana gösterirken evimde mutfaðýmda kahve içerken masaya kapanýp aðlamak isteðiyle boðazýmda hala þehla bakýþlarýnýn kahve rengi düðmeleri sana yürüdüm hep neþesine ilk ve son nefesinin
bundan sonraya kalanýmý da anlamýn için yaþamak istiyorum al beni yeter ki istersen hüznünün istediði yere koy mutlarýmý sisli caddelerin aydýnlýk geçmiþlerini özlemeleri gibi boðulmak istemiyorum sesinsiz akrilik bir yaðmurun ahmaklýk gönüllüsü olalým nolur çocukluðumu baðýþla...
Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.