Sensiz dünya anlamsýz ve dar geliyor bana, Varlýðýn yaþamak için sebep bana, Seninle nefes alýp, veriyorum canýmda cansýn bana, Baktýðým her yerde sen, Nereye gitsem sen varsýn aklýmda, Sensiz yediðim, içtiðim su haramdýr bana. Sana ömrüm dedim, Seninle ömrüme, ömür kattým, Daha kaç kez yokluðunun acýsýný, Sýrtýmda hançer gibi taþýyacaðým? Sen; özlenen ve sevilen, hayalinle yaþadýðým, Yürek yaram, ince sýzým ne dendir bu ayrýlýk, Ne zaman bitecek yüreðimi kanatan ayrýlýðýn acýsý?
Sen gittin gideli dünyam karardý, Ýsyaným var gülmeyen talihime, Sensizliði reva, bir gülüþünü çok gördü bana. Beni yokluðuna mahkum etti, Öyle vurgun vurdu ki, Canýmdan can aldý, sanma ki yaþýyorum, Sensiz biçare boþluktayým! Sana attýðým her adýmda, Tüm kapýlar duvar bana. Rüyalarýmda sen, dudaklarýmda ismin, Kendimi tanýmaz oldum, seni sayýklýyor dillerim, Gören gülüyor bu garip halime, Bilmezler ki sensizliðe kanýyor yüreðim.
Söyle ne olur susma..! Hangi acýdýr ki bu kadar derinden yaralayýp acýtan? Gözlerim uykuya, bedenimse çoktan küs bana, El açýp yalvarýyorum, Ne olur Allah’ým seni getirsin bana. Bitsin içimde kopan fýrtýna, Adým, adým ben giderken uçuruma, Sensizliðe düþüyor, yokluðunda kayboluyorum. Hadi durma gel sevgili, yaþadýklarým yeter bana...
GÜLÞEN POLAT/ DERTYOLDASI 10.10.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASMEROZ-62(Gülşen Polat) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.