DÜŞÜNCELERİM SEYR-Ü SEFADA

Mistik bir keman naðmesi kulaklarýmda,
Gözlerim, sanki acýlarýný dökmek istercesine, boþluða dalýyor.
Bezgin bir ruh halinin, yükünü sýrtlamýþ bedenim.
Ve çaresizliðime dökðüm son bestemin,
En acý mýrýltýsý dudaklarýmda…

Gerçekten olmayacak mýsýn hayatýmda,
Hasretinle yanan zavallý yüreðimi,
Bakýþlarýnla teselli etmeyecek misin artýk.
Sensizliðe müebbet mi yedi hakikaten yüreðim.
Offfff offffff
Sensizlik ölümden de öte be gülüm,
Ben sensiz neylerim.
Durgunluðum hiç terk etmiyor beni,
Dilim desen sanki lal…
Sensizliðin mahkumu olmuþken ömrüm.
Al, al...
Gel de istersen canýmý sen al.
Yeter ki son kez yüzünü göreyim.
Göreyimde, gördüðüm gün öleyim

Anlatamýyorum bazen sensizliði yüreðime,
Teselliler bile manasýz kalýyor,
Ýfade edemiyorum kelimelerimle.
Çaresizliðim beni, yine gafil avlýyor.

Sensizlik þimdiye kadar tattýðým,
Alkol deðeri yüksek, en tehlikeli içki…
Seçme þansým yok,
Sensizlik her gün sallýyor beni.
Sigaram parmaklarýmýn arasýnda,
Ve ben, dudaklarýmda olmayan sigarýmý, ateþlemeye çalýþýyorum.
Bakýþlarýmýn dokunduðu her noktaya resmini çiziyorum.
Düþüncelerim seyr-ü sefada…
Yitirdiklerini bulmaya çalýþan, bir günümü yaþýyorum.

Ve vardýðým her menzilde sen çýkýyorsun karþýma.
Þartlý arayýþlardayým…
Geçtiðim yere geri dönmem, söz konusu bile deðil.
Nafile olacak haykýrýþlarým.
Geziniyorum yüreðimin, zifiri karanlýk sokaklarýnda.
Toza dönmüþ sevgilerin, küllerini savuruyor ayaklarým.
Adýmlýyorum...
Adýmlarým öyle temkinli, ve bir o kadarda ümitsiz ki,
Seni koyduðum yerde bulamayacaðýmý sanýyorum.
Ve öyle bir yere geliyorum ki;
Olduðum yerde kalýyorum…
Bir adým atsam uçurum,
Zaten geriye dönemiyorum…



Ahmet KARACA
Sosyal Medyada Paylaşın: