YOK BENİM

Kime ne ettimki, kime neyledim,
Kime güvenilir ben bilemedim,
Sabrýma direndim, sebat eyledim.
Artýk dayanacak gücüm yok benim.

Nasýl bir hayatmýþ anlayamadým,
Mutluluk ne imiþ hiç yaþamadým,
Dökülür gönlümden bir bir ahlarým,
Acýya verecek tepkim yok benim.

Ne baðlarým vardý güllük gülüstan,
Güller yetiþtirirdim, en allýsýndan,
Þimdi geçilmiyor, taþtan topraktan,
Dosta vereceðim gülüm yok benim.

Gözlerim gülse de içim kan aðlar,
Görenlerse beni hep mutlu sanar,
Dýþým eli içim, hep beni yakar,
Mutluluk saçacak neþem yok benim.

Ne varsa silindi, sevgiye dair,
Hasretmiþ, vuslatmýþ, bilmem ki nedir,
Eller atar düþeþ, bense iki bir,
Marslýk olmayan bir, aným yok benim.

Yüreðim korkuyor artýk sevmekten,
Yalan sevgilerle, terk edilmekten.
Sokulma, yanaþma, geçme yürekten,
Cilveye kanacak, gözüm yok benim.

Yazmýyor kalemim aþký sevgiyi,
Yazmak istemiyor, nefreti kini,
Bitirdin büsbütün bendeki beni,
Daha söyleyecek sözüm yok benim.


Ahmet KARACA


Sosyal Medyada Paylaşın: