ÇÜŞ DERSEN (*)

Kendi çýkarý için, birbiriyle tepiþen
Eþeklere çüþ dersen, toplumda yerin olmaz.
Neme lâzým deðil de, bana lâzým diyerek
Tavuklara kiþ dersen, toplumda yerin olmaz.

Sen güvenme ne olur, yâd ellere, ellere
Ortada yokken bir þey, düþürürler dillere
Çýtayý yüksek tutup, dalýp da hayallere
Ýllâ olam baþ dersen, toplumda yerin olmaz.

Atâleti at artýk, çalýþ, çabala n’olur
O duruma düþenler, of çekerek zor solur!
Artýþ “Ýþ”ten deðil de, daha çok “diþ”ten olur
Yaðlý pilav aþ dersen, toplumda yerin olmaz.

Kendini kaptýrýrsan, kadýn, kýza, eceye
Hayatý endekslersen, gündüz deðil geceye
Ýçki, kumar peþinde, dalarak eðlenceye
Ayyaþlara coþ dersen, toplumda yerin olmaz.

Miskinliðin sonu bu, ya titrersin ya hýrlan
Elden/günden utan da, birazcýk olsun arlan
Karýncadan ibret al, yazdan kýþa hazýrlan
Yazýn gölge hoþ dersen, toplumda yerin olmaz…

09/10/’10
Hanifi KARA

(*) Affýnýza sýðýnýrým ilk defa böyle bir þiir yazdým.


Sosyal Medyada Paylaşın: