Sızı/yorsun...

Sýzý/yorsun...
Ýnce bir kan gibi...
yavaþ yavaþ sensizleþiyor kalabalýklar.
Yosun baðlamýþ bir hüzün kalýyor geçtiðin yollarda.
Yabansý bir þarkýnýn bestesinde kayboluyor
histeri nöbetine tutulmuþ yüreðim...


"Sakallarýna kadýnlar asan MOÝEA
sana yazacaklarýmýn aðýrlýðý kýrdý kalemlerimi!
Neredesin? "

Bir Ýstanbul sabahý
Üskadar’ý çarmýha geriyordu balýkçýlar!
Pierreloti aðlýyordu
Haliç’e siyah bir gölge düþerken.
Martýlarýn gagalarýnda ekmek deðil þiir ölüleri var bugün.
Þairler þiirlerini yakýyor varillerde,
Önce gözleri eriyor Aziyade’nin.

Hatýrlar mýsýn MOÝEA?

Gazete kaðýdýndan tiyatro perdesi yapmýþtýk
hani sahneye varmadan düþüp kalan bir oyuna...
köþesinden yýrtýp þarabýmýzý sarmýþtýk
deve kuþlarý görmesin diye!

Hatýrlar mýsýn MOÝEA?

Sýrtlanmýþtým hani
çamurdan yaptýðýn tüm soru iþaretlerini de
"bu cevapsýzlýk sana aðýr (?) çocuk
Kaldýr o aðýrlýðý,
Hadi,
Kaldýr lütfen
O
Seni kaldýrýp atmadan" demiþtin
Ah o "Jeshika" seni yok etmeden!

Þimdi dilime yürüyen tüm sözcükleri pusuya düþürüyor ellerim,
sað kalanlardan tek bir cümle çýkýyor;
vakit o vakit deðil.

Kadir Ünal

Sosyal Medyada Paylaşın: