Býktým artýk bu yalnýzlýktan, Ve de sessizlikten, Uyuþtu iliklerim hareketsizlikten, Durdu beynim düþüncesizlikten, Yaþamý sevgiyi özler oldum, Bir zamanlar koþtuðum kýrlarý, Kokladýðým çiçekleri, Püfül püfül esen rüzgarý, Çisil çisil yaðan yaðmuru, Dalgalarý göðe kabaran denizi, Doruklarý karla kaplý daðlarý, Yaþama çabasý veren tüm canlýlarý, Ve o masum bakan suçsuz yeþil gözlerini, Senin yakalayabildiðin benimse beceremediðim, O mutluluk denen gerçeði, Gülüþündeki esrarý, Kýzdýðýn andaki titrekliði, Kývrak ve eþsiz güzelliðini, Kýsacasý var oluþu özlüyorum, Biliyorum þimdi benden uzakta çok mutlusun, Belki evli belki de çocuk sahibisin, Ya ben nerdeyim ve ne yapýyorum, Ýnan bunu ben dahi bilmiyorum, Kimi zaman düþünmüyor deðilim, Hani gelsen birden, Sarýp ta kollarýma haykýrsam tüm dünyaya, Sen benimsin diye, Sarýp ta hissedebilirmiydin?, Her neyse.. Biliyormusun önceki kaldýðým yerden taþýndým, Eðer bir gün merak edipte aramak istersen beni, Ýþte kaldýðým en son adresim, Zamana karþý deðiþmeyen ve bana ait olan tek þey, Batý yakasý 24 üncü blok, yüce çýnar altý, zincirli kuyu mezarlýðý-Ýstanbul.
R.B.T.1990/ÝSTANBUL Sosyal Medyada Paylaşın:
rbtatar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.