Bugün Yirmi yedi Mayýs, Doðum günüm, Aðlayarak gelmiþim dünyaya, otuz sekiz yýl önce, Aslýnda þükretmem gerek Allah’a, Bahþettiði için bu caný bana, Mutlu olmam, gülmem, eðlenmem gerek bugün, Ama yapamýyorum, Tam tersine aðlamak geliyor içimden,hýçkýrarak, Hem de göz pýnarlarým kuruyana kadar, Aðlarken ölmek istiyorum, sefilce, Geride kederle ýslanmýþ gözler býrakmadan, Yok olmak, kaybolmak istiyorum dünyadan, sonbaharýn geliþiyle yerinden yurdundan olan, Yazýn acýmasýzlýðýyla sararýp solan, yapraklar gibi, Anlamsýz çünkü hayatta umutsuz yaþamak, Kaybetmiþse insan hayattan umudunu, Ýþte o zaman, Attýðý her adýmda, Yediði her lokmada, Yaþayabilmek için aldýðý her nefeste, Hisseder ölümün kol gezdiðini, Hissedebiliyorum artýk ölümün soðukluðunu bedenimde, ardýndan bir aðýrlýk çöküyor omuzlarýma, Nefretle kaplamak istiyor, bir zamanlar sevgiyle yaþayan kalbimi, Yok etmek istiyor ebediyete kadar,Aþk denen illete tutsak olan bedenimi, Bugün Yirmi yedi Mayýs, Doðum günüm, Mutlu olmam, gülmem, eðlenmem gerek, Biliyorum, ama, insan sevdiklerinden uzak, yapayalnýz nasýl mutlu olabilir ki, oysaki ne kadar çok isterdim onlarla olabilmeyi, mümkün deðil artýk istesem de onlarla olamam, Çünkü, gidiyorum artýk gidiþi olup ta, dönüþü olmayan, Meçhule doðru.
R.Bülent TATAR/1989/ANKARA Sosyal Medyada Paylaşın:
rbtatar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.