Her bahar bir umudun kapýsýný zorlamakta. Her bahar ayrý bir mutluluðun nabzýný yoklamakta.
Aslýnda her mevsimin tuzu biberidir umutlar. Her mevsimde açýlýr kapanýr bulutlar. Ama ne hikmetse hep ilk bahara yýkýlýrken tüm ihaleler. Ýlk baharýn eseridir. Sevinçler ya da hüzünler. Nisanla özdeþtir yaðmurlar. Sanki baþka mevsime düþmez gibi, Yaðmaz mý ? bir kýþ boyu kar üzerine zamansýz bir yaðmur. Çiselemez mi? Eylüle de pembe bir umut. Elbet her gönül’e bir mevsimin rengi akar. Elbet her gönül’ü bir baþka mevsim yýkar. Umutlar yeþerdiðinde tümsekler dað olur. Gönüller kýrýldýðýnda daðlar yerle bir olur. Her mevsimin güzelliði baþka bir demden haz verir Lakin… Bir ilk baharýn, birde nisanýn sevinci bir baþka olur.
Celal Þahbaz (yorgunkalem) Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.