Hani, “Çýk gel” desem, en uzak yollardan bana varýrdýn.
Hani, ben vazgeçilmezindim.
Hani, uðrumda her þeyi göze alýrdýn..
Senle, yaþamadýklarýma piþmanlýk þöyle dursun,
Yaþadýklarýma bin kere lanet olsun.
Tüm deðerlerini yitirmiþsin artýk sen.
Býrak insan olmayý, benim gözümde,
Bir kuþ bile olamazsýn.
Çünkü;
Kuþ olmak için bile, kuþlardan dersler almalýsýn.
Göç mevsimi, yaralý eþini kanatlarýyla örten
Yaban Kazý’nýn, elemini görmelisin.
Eþi ölen Angut Kuþu’nun; yasýný, vefasýný bilmelisin.
Ancak ondan sonra;
Bir kuþ olarak, onurlu bir yaþam sürdüm,
Onurumla öldüm diyebilirsin.
Saadettin Güven
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.