MENÃœLER
Anasayfa
Åžiirler
Yazılar
Forum
Nedir?
Kitap
Bi Cümle
Ä°letiÅŸim
Edebiyat Defteri
Yok Yok Ben Seni Anlatamıyorum...
Münzevii
Yok Yok Ben Seni Anlatamıyorum...
Sandal kiraladým hayallerime;
Gidiþi sana,
Dönüþü sensizliðe gebe…
Birkaç sevgi uçuruyorum þimdi
Denizaþýrý sevdâlara…
Aþkýn hiç uðramadýðý,
Adýnýn bile anýlmadýðý,
Bahtsýz, verimsiz,
Çorak topraklara…
Seni aradýðým her köþe baþýna,
Senin izlerini taþýyan her gülün taç yapraðýna,
Nurla bezenmiþ öpücükler serpiþtiriyorum.
Gözlerin takýlýr da bir gün þu engin semâlara;
Dalarsýn
Hislerinle baþ baþa…
Ve sonra aðlar mýsýn benim gibi
Geceler boyu
Mâþuðun tek bir bakýþýna?
Yoksa güler misin
Senle dolu kalbimin
Þu ritimsiz atýþýna?
Emanet duruþu bedenimin yeryüzünde;
Susuncaya dek kalbimin sesi;
Boðazýmdaki kördüðümden sýyrýlýp da
Akýverinceye kadar topraða;
“Gel” de bana yeter ki;
Ýki elim kanlý kanlý durmazsam huzuruna;
Diþ bilemezsem benden sana uzayýp giden þu katil yollara;
Feryadýmla ýslattýðým geceler, günler, dünler
Bir bir takýlsýn boðazýma…
Nefsimin boynunda prangalarla
Alevden koku saçan bir karanfilin
Dudaðýmda býraktýðý ýslak hatýralarda,
Ve milyon karanfilin özünden çalma
Bal rengi gözlerine her baktýðýmda
Göðsümü gere gere ‘Seni Seviyorum!’ demek
Var ya aslýnda…
Kelimenin tam manâsýnda;
Ýki yakasý bir araya gelmeyen þu gönül fýtratýmda,
Ýlmek ilmek iliðime iþleyen þu kara sevdân var ya;
Nasýl desem;
Keþke üçüncü bir gözüm olsa;
O da dünyaya baksa…
Ýhtirasla yoðurdum bu aþkýn hamurunu.
Þimdi elimin hamuruyla
Sana âþýk oluyorum.
Ve ‘Eyvallah’ deyip vurup geçen her deli rüzgâra;
Gözlerinde
Ölüp
Ölüp
Yeniden doðuyorum.
Ve aþkýnýn iki eli yakamdayken
Sensiz aldýðým her nefes için
Hasretinin dozunu,
Daha da yükseltiyorum.
Suikastken zihnime sevdân;
Her gece ayný yatakta,
Ayný rüyayý görüyorum.
Ýki ayaðým bir pabuçta
Aþarken kýzgýn çölleri,
Ayaklarým kalmýyor;
Ellerimle koþuyorum.
Ve nerde bir sen görsem,
‘Sen’ sanýyorum.
El yordamýyla elini bulsam,
Evlat edinsek aþký aramýza,
Hiç açmasak gözlerimizi
Bu fýrtýna boyunca;
Su gibi ezberlesek aldýðýmýz her nefesi;
Sonra uzansak dolunayýn altýna;
Ver elini sen bana…
Sonra…
Ver elini ütopya!...
Vardiyasý dolmuþ gecenin;
Birkaç yýldýz kalmýþ
Kefeninin cebinde…
Bu son ay ýþýðý gözlerine vuran…
Karný burnundayken sabahýn;
Gön doðmadan önce,
‘Aþk’ diyor kâinat
Kendi dilince…
Ýnzivâya saplý kaldý
Düþüncemde tezâhur eden
En süflî dalgalar…
Seni arar,
Yol üstünde býraktýðým
Senden kalma yansýmalar.
Sükût halinde þu aralar
Göz çukurlarýmda biriken
Aþka dair damlalar.
Ay karanlýðýmda gizli
Hazýr fýrtýnalarým var.
Bir tek sen ol yanýmda;
Gerisi ha dost olmuþ,
Ha dost olmuþ,
Ha aðyâr…
Emre GÜLBÜZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Münzevii Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
En Çok Okunan Şiirleri
Öyle Bir Yar Sevdim ki
Gitmem Gerek
Tek Ayaklı Çocuk
İşte O Zaman
....Ne Çıkar Ey Sevgili !!....
HOŞÇAKAL
ARZU-YI MUHÂL YOKTUR ARZULAR VARDIR
Filistin'i Dinliyorum, Gözlerim Kapalı !...
Gözlerimden 'Sen' Aktı
Çocukluk Güzel Şey