demek gidiyorsun öyle hiç çaktýrmadan hemde valizini de hazýrlamýþsýn üstelik üzerindeki ayrýlýk kokan kýyafetleri saymasak birde rast gele... sadece kapýya uzak kalmýþ biraz ellerin ama görüyorum ki gözlerin dünden gitmiþ gibi anlamsýz bakýyor artýk her þeye...
þimdi sen gidiyorsun ya her gidiþin dönüþü olduðunu bildiðin halde git/ ki gitmeye gözkýrptýðý anda gözlerin bitmiþti zaten benim için her þey...
ve hoþ geldin ayrýlýk demekten baþka çare kalmamýþsa tadýný da çýkarmak gerek deðil mi ? yoksa önümüz kýþ kýyamet bu þehir celat kesilir bu aylarda
demek gidiyorsun ha ! git ki parmaklarýmýn ilk kanamasý deðildi bu
ama dur, ilkin ben çýkacam bak, zaten aralanmýþ kapý kaldýrýmlar beni bekler þimdi üstelik gölgemle volta atmayalý da çok oldu
elimde bir olta artýk hangi deniz daha çok mavi’ye çalarsa o dur mabedim...
çýkarken kapýyý örtmeyi de unutma son olaraktan yoksa bir kaç sönük yýldýzdan baþka gökyüzü bütünüyle yaðmalanýr... ki az çok bilirsin beni, oldum olasý korkarým karanlýktan...
sekizekim 2010 Malazgirt’li
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasar_Çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.