Söylevlerin canýmý acýttýðýndan beri
Yaðmura sakladým tüm yaþlarýmý
Düþlerimi uyanadýrdýðýndan bu yana
Baharlar, sondan önceki oluyordu ya hep
Güzün soðuk elleri tokat gibi çarparken yüzüme
Sana üþüyorum farkýnda degilsin
Kýzmalarým kendime doðuyor þafaklarýmda
Kimliklerimi yitirip, kayýp þehri yaþýyorum
Senin sokaklarýnda
Yormuyorken hayýr’larým seni
Son demine, birþeker daha ekleniyor acý tadýnýn
Duvarlarý örülüyor içten içe bu suskun kadýnýn
Farkýndamýsýn inciniyorum gün be gün
Ölüyor sana koþan bir çocukluk hayalim içimde ansýzýn!
Yasemin Þen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.