Bu kaçýncý geliþim, kapýna boyun büküp, Aþkýný dileniþim, gururumu býrakýp. Heyecanýmý görüp, yeter gülme halime, Bekletme söyleyiver; hepsi iki kelime, Seni seviyorum de, bir kez Tanrý aþkýna! Yalvarýp yakarmaktan, döndüm hepten þaþkýna. Merhamet bilmez misin? Yoksa taþ mý yüreðin? Kaybetmekten korkarým, seni sonsuza deðin. Hiç deðilse bir dene! Sevmek bu kadar mý zor? Delik deþik yüreðim, her yerinden kanýyor. Dilencinim kapýnda; sersefil, yýrtýk yaka, Boþ gönderme bu sefer, gönlünü ver sadaka!
Mayýs 1987 - Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
İzzet KOCADAĞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.