Ömrümce...

Aþk için ömrümce yürüdüm yollar
Ne tükendi ne de beni bitirdi
Yoluma dizilen, vefasýz kullar
Ne küstürdü beni, ne de sevdirdi

Aðladýkça boþa her geçen güne
Piþman edip beni çok sevdiðime
Karanlýkta kalan tüm geçmiþime
Ne bir ýþýk yaktý, ne ümit verdi

Daðýlmaz kafamda oluþan sisler
Gitmiyor gönlümde derince izler
Hayat bu bilinmez bizden ne gizler
Ne sýrrýný verdi, ne açýk verdi

Anlamak mümkün mü bunca insaný
Ýnsaný çözersen, bildin dünyayý
Sen kendi nefsinle yaptýn planý
Ne aðlattý yüzün, ne de güldürdü.

Karýnlar aç ise ruhlar doymuyor
Tok açýn halinden hiç anlamýyor
Ýnsanlýk tutuþmuþ sanki yanýyor
Ne körükle gitti, ne bir su serpti

Beynim hükmetse de bütün vücuda
Ayaklarým sanki isyankâr akla
Girmiþte dönüþü olmayan yola
Ne yeni yol açtý, ne döndü geri

Farklýmý görüyor benim gözlerim
Gayet açýk oysa söylediklerim
Önüme çýktýkça bilmediklerim
Ne ufku kararttý, ne de gizlendi

Hayatý tanýmak bütün problem
Ýnsana baðlýysa insansa neden
Ömürler çok çabuk bitiyor madem
Ne ömrü aðlattý ne güldürdü...

20.06.2007
Necati ÞÝMÞEK
Ankara

Sosyal Medyada Paylaşın: