Güzel bir yaz günüydü, Bir köþesi kýrýk bir bank’ta oturmuþ, Güneþin batýþýný seyrediyordum, Yavaþ yavaþ karanlýk hükmediyordu gökyüzüne, Alaca karanlýðýn sessizliðinde, Batan güneþin kýzýllýðý, Denizin mavilikleriyle kucaklaþýyordu adeta, Birden küçük bir kuþ gelip, Oturduðum bankýn köþesine kondu, Yalnýzdý sanki oda benim gibi, Bu güzelliði benimle paylaþmak ister gibiydi, Uzanýp ona dokunmak istedim, UÇUVERDÝ, Uçtu, uçtu hiç durmadan uçtu, O gözleri kamaþtýrýcý güzelliðin, bir parçasý olana kadar, Gözlerimi kýrpmadan seyrettim onu, Sonra sen geldin aklýma, Karanlýk ve yalnýzlýk dolu geceyi, kaplayýverdin, Gözlerinin yeþiline bürünüverdi birden deniz, Yaklaþtým daha yakýn olabilmek için, bu güzelliðe, Birden ayaklarýmda bir serinlik hissettim, Dondurucu, Baþýmý eðip baktým usulca, Evet, bu dizlerime kadar yükselen denizin tuzlu sularýydý, Tekrar baþýmý kaldýrdýðýmdaysa, Ne batan güneþin kýzýllýðý, ne de sen vardýn yanýmda, anladým ki, Yalnýzdým, Gecenin ürkütücü sessizliðinde, yalnýz, yapayalnýz.
R.Bülent TATAR(RBT) 1992/ÝSTANBUL Sosyal Medyada Paylaşın:
rbtatar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.