Hırpalanmış Tanıklığımızdı Aşk

Onlarca sözün arsýz katmanlarýndan arýnýnca sen
Vakti gelmiþ buluþmalarýn dudaklarýna kapýlýrdýn
Hýrpalanmýþ tanýklýðýmýzdý aþk, kokuna yürürken
Suskunluðumun sesine takýlýr, sensizliðe atýlýrdým.

Kývýlcýmlarla harlanan öfkelerin karþýlýðý gitmekti
Kendi gölgemin suretlerine yöneltirdim denizlerini
Yangýn göðsüme çöreklenirdi, yolculuðum baþlardý
Dalgalý bir ömrün sessiz odalarýnda resmini sarardým.

Þafaðýn þavký vurunca gönlünün aþk pencerelerine
Bir sevdanýn kokusu sinerdi ay bakýþlarýn peçesine
Soluksuz sarýlýþlarýn terli geçitlerinde özlemi arardýk
Demli bakýþlarýn uçsuzluðunda iç çekerdik, yanardýk.

Koþtukça birbirimizin gerçeðine taþardýk özümüze
Gecenin kangren geçitlerinde hýrpalanmýþ düþtük
Geverdik özlemlerimizin kementlerini bir çýrpýda
Çýplak yüreðimizden kan damlarken öpüþürdük.

Sarsýntýlý sözlerin yediveren iklimleriydi özümüz
Kendi dalgalarýmýzýn evvel’i tarihleriydi sözümüz
Bir veda havasýydý sarýlýrken birlikte dinlediðimiz
Tuzlu bedenlerimizin miladýydý aþina yalnýzlýðýmýz.

Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın: