KÜLDE YANAR

dayanýr gözlerime sancýsý gecenin
gurup vakti söner kül de yanar
iklim iklim dolaþýr teninde tenim
kirpiðimde yaþ söner
yüreðimde kül de yanar
yakmaz cehennem kudursa þu deli gönlümü
ruhumda savrulan kül de yanar


ne uzak , ne yakýn öyle bir ýþýksýn ki
hükmü kalmadý güneþte þavkýn
ay tutlur içimde,
sebepsiz sancýr ellerimde sabah
fecrin tam ortasýnda,
deli bir sevdada kül de yanar


þimdi sus! sus ki
dudaklarýmdan silinsin mührün karasý
kapansýn tüm kapýlarý gözlerinin
içimde kalan viranede yüreðim söner kül de yanar


dað rüzgarlarýna sor ýssýzlýðýmý
sýyýr artýk kendini ayaz leyl yangýnýndan
hadi sustur susturabilirsen
ellerinden savrulan keþfedilmemiþ iklimlerin aðýdýný
sebepsiz hüznün kollarýnda eski bir resim kanar
Leyla pýnarýnda içen
çöllerde kül de yanar



ölen aþkýn mýydý,
bende aðlayan susma!
zindan yazgýsýnda unutlmuþ bir hikayede ,
senden kalan
O! son kül de yanar


dayanýr kapýma utancý gecenin
sebepsiz sancýr ellerimde sabah
ney inler!
hüzzam bir þarký çalar....
Dilimde hep ayný dua
savrulur tüm takvimler
içimde ukten kanar
gözümün son fer’i de usul usul söner
dem çeker bülbül
güllerde kül de yanar

Nilüfer Gür Gökdemir

2/7/2010

15,15



Sosyal Medyada Paylaşın: