ÖLÜM KOKAN TUZAKLARDI GECELER YÜREĞİMİZDE

sevda ipil ipildi gözlerinde aðlarken
ölüm kokan tuzaklardý geceler yüreðimizde
belki sen farkýnda deðildin kaçarken ellerimden
yüreðine sor o biliyor seni nasýl kendime sindirdiðimi
ve kýyýnda kaç seherin nefesini söndürdüðümü

adýna sitemler yazdýðým yollarýn tozu bulaþtý tenime
tadý hasrete çalan akþamladý ellerinden içtiðim
limon küfü sevdalarým yollara revan,
acýlarý nöbete diktiðim gurup vakitlerinde,
Kýrýk kuþ kanadý düþler büyüttüm bu çoðrafyada.
Sensizliðin arka sokaðýnda beklerken böyle,
çareler un ufak
çareler sulu sepken
çareler, çarelerde, yorgun düþer çaresiz..


Gözlerim gurbet çalýðý zamanlara esir...
bu iklim yangýn yeri þimdi,
bu iklimde cehennem tutuþur
ve bu iklimde yüreðimin aklý karýþýr..
Desen ki neden hüzün yazar kalemin
kalem utanýr
kalem suspus
kalem kahrýndan ölür.

Elleri ayaza çeker o an kimsesizliðimin
yorgun bir gökmen kuþ konar kirpiklerime
ömrüme göç dolanýr,
kanýma sen!...
Soluksuz kalýrým, sen kokan tenimde
ölüme susuz yüreðim küser..
Ruhum ellerime dökülür paramparça..
Ve o gece, iþte!.. O gece
ansýzýn yolumu keser gözlerin
Ýnanmam,
inanamam da! diz üstü yýðýlýrým taþ sokaklara
hasret benden, ben hasretten beter susamýþýz ölüme!...



Belki farkýnda deðildin kaçarken,
sen kokan tuzaklardý geceler yüreðimde
ölüm kadar güzeldi sevmek ölümkadar acý!...


Cellatýn elinde s/olsun bu masalýn sonu
umrumda deðilsin cellat!..
hiç!.. umrumda deðilsin
bilmiyorsun O’nu yüreðimde götürdüðümü,
ve bu hayatý en köhne hücrelere yatýrdýðýmý
benden arta kalan ne varsa
böylesi hayatýn yüzüne tükürgüðümü
çek artýk cellat ipi çek!...
çek ki! yaðlý urgan utansýn!...
içimde böylesine O varken
ölüm ölümlüðüne yansýn.....



NÝLÜFER GÜR GÖKDEMÝR

ANTALYA
HAZÝRAN/2010

ZAMANIN ÖNEMÝ YOK ÇÜNKÝ ZAMAN BENDE YOK
BEN ZAMANDA HÝÇ OLMADIM KÝ.....





Sosyal Medyada Paylaşın: