Olanlar Oldu....

Þu yalan dünyaya geldik geleli,
Baþý dertten derde salanlar oldu.
Ýnsanlýðýmýzý bildik bileli,
Bizi bizden alýp çalanlar oldu.

Kimseye kin tutmaz isteriz barýþ,
Hakk için hayýrda ederiz yarýþ,
Bilmem ki ne zaman menzile varýþ ?
Çiçeði açmadan solanlar oldu.

Kaplumbaða yola revan olurken,
Gafilan uyuyup geri kalýrken,
Davasý uðruna canlar ölürken,
Birinci sýnýfta kalanlar oldu.

Hayat benim deyip þeytana uyan,
Haram lokma ile midesi doyan,
Hakka saðýr olup batýlý duyan,
Hep zevkü sefaya dalanlar oldu.

Alný ömür boyu secde görmemiþ,
Sonu ne olacak kafa yormamýþ,
Nefsine ben neyim diye sormamýþ,
Öldüðü gün namaz kýlanlar oldu.

Malaya’ni iþler peþinde koþar,
Bu derin gaflate melekler þaþar,
Acep nerden geldi bilmeden yaþar,
Kulluktan çarçabuk yýlanlar oldu.

Malým var diyerek övünenlerden,
Dünyaya aldanýp dövünenlerden,
Oðluna kýzýna güvenenlerden,
Çok ibret epey ders alanlar oldu.

Hayatý eðlence zanneden cahil,
Þaþýrmýþ rotayý uzakta sahil,
Derviþi sofisi hocalar dahil,
Defterini bomboþ bulanlar oldu.

Kimi maymun dedi savundu evrim.
Kimisi lazým der mutlaka devrim.
Yol batýl olunca bitmiyor cevrim.
Emsali bulunmaz yalanlar oldu.

Bu ömür bitecek deyince sana,
Hayat benim deyip azan insana,
Dünyaya aldanýp ahretten yana,
Ýflasý aþikar OLANLAR OLDU.

Þehri Karakaya (05 Ekim 2010 salý )
Sosyal Medyada Paylaşın: