BİTMEYEN SEVDAM

Doðup büyüdüðüm vataným yurdum,
Günebakan benim bitmeyen sevdam.
Gece düþlerimde gündüz hayalde,
Yüreðimden uçup gitmeyen sevdam...

Kelkit vadisinin balkonu güzel.
Daðlarda yeþilin her tonu güzel.
Çýkýnca gurbetten yol sonu güzel.
Hasrete yakýpta tütmeyen sevdam.

Günebakan sevda günebakan aþk,
Ayrýlýk ýzdýrap vuslatýnda meþk,
Mevlâ’nýn dünyada bahþettiði köþk,
Utandýrýp mahcup etmeyen sevdam.

Aþýk maþukuna küser mi gardaþ ?
Darýlýp selamý keser mi gardaþ ?
Hýþýmla gürleyip eser mi gardaþ ?
Kýsacýk ömrüme yetmeyen sevdam.

Günebakan benim baba ocaðým.
En sýcak mekaným ana kucaðým.
Etim, kaným, gövdem, kolum bacaðým.
Özlemine ayar tutmayan sevdam.

Gurbette hasreti çekeni benim.
Yoluna özlemi ekeni benim.
Uðrunda gözyaþý dökeni benim.
Sýla yollarýna atmayan sevdam.

Kývrým kývrým yolu yeþil baðlarý,
Patates tarlasý serin daðlarý,
Fasulye domates biber maðlarý,
Sadakatten cayýp satmayan sevdam.

Soðuk suyun baþý durupta bir bak.
Cennete bir hayal kurupta bir bak.
Daðlarýna beni sorupta bir bak.
Sözlerine yalan katmayan sevdam.

Günebakan güne bakýyor güne,
Hasret býrakýyor beni yüzüne,
Kulak verin dostlar hele sözüne,
Çiðnese de beni yutmayan sevdam.

Ustaoðlu ölse Günebakan der.
Sevinç ile gülse Günebakan der.
Diyar diyar yelse Günebakan der.
Günebakan benim bitmeyen sevdam...

Þehri Karakaya (3 Ekim 2010)
Sosyal Medyada Paylaşın: